H Αικατερίνη Διαμαντοπούλου και το ερωτηματολόγιο του Προυστ

Η υποψήφια βουλευτής στην Α’ Αθηνών με το ΠΑΣΟΚ Κατερίνα Διαμαντοπούλου εξομολογείται λίγο πριν από τις εκλογές της 4ης Οκτωβρίου 2009 και απαντά στο Ερωτηματολόγιο του Προυστ! Δημοσιεύτηκε στο www.press-gr.blogspot.com.

Επιμέλεια: Αντώνης-Μάριος Παπαγιώτης
-Η απόλυτη ευτυχία για σένα είναι;

-Κάτι απλό και μικρό, αρκεί να μπορείς να το αναγνωρίσεις.
-Τι σε κάνει να σηκώνεσαι το πρωί;

-Το ότι έχω τόσα ακόμα να μάθω, να κάνω, να δώσω, να γνωρίσω.
-Η τελευταία φορά που…
ξέσπασες σε γέλια;

-Πριν από λίγα λεπτά.
- Το βασικό γνώρισμα του χαρακτήρα σου είναι;

-Καθαρό βλέμμα.
-Το βασικό ελάττωμά σου;

-Βρίσκω πάντα λόγο να είμαι αγχωμένη.
-Σε ποια λάθη δείχνεις τη μεγαλύτερη επιείκεια;

-Στα αφελή.
-Η τελευταία φορά που έκλαψες;

-Πριν από λίγες μέρες, βλέποντας Ντοκιμαντέρ για την εξαθλίωση των παιδιών και των νέων γυναικών του ΙΡΑΚ.
-Με ποια ιστορική προσωπικότητα ταυτίζεσαι περισσότερο;

-Θαυμάζω τον Γκάντι (ήρεμη δύναμη).
-Ποιοι είναι οι ήρωες σου σήμερα;

-Όσοι αντιστέκονται στο εύκολο.
-Ποια είναι η ταινία που σε σημάδεψε;

-«Ψεύτης ήλιος» του Μιχαλκόφ.
-Το αγαπημένο σου ταξίδι;

-Στο Αιγαίο, καλοκαίρι στο πλοίο της Γραμμής.
-Οι αγαπημένοι σου συγγραφείς;

-Ενδεικτικά: Bret Easton Ellis, Ραπτόπουλος, Τατσόπουλος , Ορχάν Παμούκ, Ισμαήλ Κανταρέ, Gabriel Garcia Marques, Jeremy Rifkin κ.α.
-Ποια αρετή προτιμάς σε έναν άντρα;

-Τη δύναμη να υπερασπίζεται το δίκαιο και την αλήθεια.

-Και σε μια γυναίκα;

-Το ίδιο.
-Ο αγαπημένος σου συνθέτης;

-Μάνος Λοΐζος
-Το τραγούδι που σφυρίζεις κάνοντας ντους;

-Το ρεπερτόριο μου είναι ανεξάντλητο.
-Το βιβλίο που σε σημάδεψε-«Για ένα κόσμο χωρίς φτώχεια» Η αυτοβιογραφία του “Τραπεζίτη των φτωχών”, Muhammad Yunus.
-Ο αγαπημένος σου ζωγράφος;

-Gustav Klimt.
-Το αγαπημένο σου χρώμα;

-Κόκκινο.
-Ποια θεωρείς ως τη μεγαλύτερη επιτυχία σου;

-Να παραμένω άνθρωπος με συναισθήματα.
-Το αγαπημένο σου ποτό;

-Ζεστή σοκολάτα.
-Για ποιο πράγμα μετανιώνεις περισσότερο;

-Γι’ αυτά που δεν πρόλαβα να κάνω.
-Τι απεχθάνεσαι περισσότερο απ’ όλα;

-Το να επιλέγεις να πατήσεις τον αδύναμο.
-Ποια είναι η αγαπημένη σου ασχολία;

-Να ψάχνω στην Wikipedia.
-Ο μεγαλύτερος φόβος σου;

-Υπερβολική Δύναμη στα χέρια ανήθικων.
-Σε ποια περίπτωση επιλέγεις να πεις ψέματα;

-Για να μην πληγώσω.
-Ποιο είναι το μότο σου;

-Υπάρχουν 7 αμαρτήματα στον Κόσμο: Πλούτος χωρίς κόπο, Ευχαρίστηση χωρίς συνείδηση, Γνώση χωρίς χαρακτήρα, Εμπόριο χωρίς ηθική, Επιστήμη χωρίς ανθρωπισμό , Λατρεία χωρίς θυσία και Πολιτική χωρίς αρχές.
-Πώς θα επιθυμούσες να πεθάνεις

-Στον ύπνο μου.
-Εάν συνέβαινε να συναντήσεις το Θεό, τι θα ήθελες να σου πει;

-Well done!
-Σε ποια πνευματική κατάσταση βρίσκεσαι αυτόν τον καιρό;

-«Τρικυμία εν κρανίω», λόγω εκλογών.

Μια συνάντηση του Βοιωτού με τον Χρήστο Παλαιολόγο το 1988. Μια συνέντευξη που παραμένει επίκαιρη 21 χρόνια μετά

Είναι αναμφίβολα εντυπωσιακό το πώς μια πολιτική συνέντευξη μπορεί να παραμένει επίκαιρη 21 χρόνια μετά τη λήψη της. Κι όμως είναι δυνατόν: όταν ο συνεντευξιαζόμενος αρθρώνει ρωμαλέο και μεστό πολιτικό λόγο, όταν εντάσσει τις προγραμματικές του δεσμεύσεις στη διατύπωση ενός ευρύτερου οράματος και στην υλοποίηση ενός πολιτικού και στρατηγικού προτάγματος για την πολυεδρική ανάπτυξη μιας μικρής πόλης στην ελληνική επαρχία.

Πρόκειται για την περίπτωση της συνέντευξης που ο Χρήστος Παλαιολόγος παραχώρησε, όντας αντιδήμαρχος Λεβαδέων το 1988, στο βραχύβιο τοπικό περιοδικό ΠΟΛΗ (φωτό), στον Βοιωτό και τον εκλεκτό φίλο Δημήτρη Βασιλάκη. Οπως όλες οι συνεντεύξεις και αυτή του Χρήστου Παλαιολόγου έχει τη δική της μικρή ιστορία και το ενδιαφέρον παρασκήνιο που θα μπορούσε να προκαλέσει ακόμη και σήμερα πολιτικές αντιδράσεις και ζωηρές συζητήσεις.

Ομως το σημαντικό δεν είναι αυτό εδώ. Είναι η προφητική διάσταση αυτής της πολύωρης συνομιλίας, είναι η εκ των προτέρων αφήγηση μεγάλου μέρους της ιστορίας της Λιβαδειάς, όπως ο Χρήστος Παλαιολόγος πραγμάτωσε, στο μέτρο που του αναλογούσε, όταν 2 χρόνια αργότερα και για 12 συναπτά ανέλαβε τα ηνία της βοιωτικής πρωτεύουσας.

Αξίζει πραγματικά να διαβάσει κανείς από την αρχή ως το τέλος την εκτεταμένη αυτή συζήτηση για να παρακολουθήσει την σταδιακή εκδίπλωση των απόψεων ενός ανθρώπου αφοσιωμένου εξαρχής στην Τοπική Αυτοδιοίκηση και περαιτέρω ποια και πόσα από τα οράματά του υλοποίησε όταν ανέλαβε την δημοτική αρχή στη Λιβαδειά.

Επιπλέον η συνέντευξη Παλαιολόγου παρουσιάζει ενδιαφέρον και από ιστορική άποψη καθώς ο αντίκτυπός της στην τότε μικρή λιβαδείτικη κοινωνία υπήρξε τεράστιος και δεν θα αφίστατο σημαντικά της αληθείας η διαπίστωση ότι απετέλεσε ένα από τα εφαλτήρια για τις μετέπειτα μεγάλες πολιτικές και εκλογικές του επιτυχίες.

Οχι που είμαι μπροστά αλλά, με την πείρα και την εμπειρία των 21 χρόνων που έφυγαν, μπορώ με ασφάλεια να υποστηρίξω ότι η συζήτηση αυτή του 1988 είναι η σημαντικότερη συνέντευξη για τα δημοτικά πράγματα της Λιβαδειάς που έχει δημοσιευτεί ποτέ. Δείτε την ολόκληρη εδώ, όπως ακριβώς δημοσιεύτηκε στο 1ο τεύχος του περιοδικού ΠΟΛΗ τον Μάη του 1988.

ΑΝΤΙΔΗΜΑΡΧΟΣ: ΦΤΙΑΧΝΟΥΜΕ ΠΟΛΛΑ
ΧΡ. ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΟΣ: ΠΡΕΠΕΙ Ν' ΑΛΛΑΞΟΥΝ ΠΟΛΛΑ
Θεωρήσαμε σκόπιμο, στο πρώτο μας τεύχος, να έχουμε μια συνέντευξη με τη δημοτική αρχή της πόλης μας. Το ταξίδι του κ. δημάρχου στη Σοβιετική Evωση δεν μας επέτρεψε να έχουμε τον κ. Γιάννη Περγαντά σ' αυτό το τεύχος.
Σίγουρα ήμασταν σε πολλά από τα δημοτικά μας ζητήματα όχι καλά ενημερωμένοι και σίγουρα δεν αποκαλύψαμε σκάνδαλα. Ο οποιοσδήποτε νομίζει ότι είναι καλύτερα ενημερωμένος, ή έχει κάποιες διαφορετικές απόψεις από τον κ. αντιδήμαρχο, μπορεί να τις εκφράσει στο επόμενο τεύχος. Σ' αυτό το σκεπτικό υποθέτουμε ότι θα κινηθούν και οι επόμενες συνεντεύξεις.

- Πρώτα απ' όλα θα θέλαµε να µας πείτε πώς αποφασίσατε να ασχοληθείτε µε την Τοπική Aυτoδιoίκηση.
-Δεν ασχολούμαι μόνο τούτη την τετραετία με την Τ.Α. Ασχολήθηκα και πα­λιότερα, αλλά και πριν βάλω υποψηφιότητα για να εκλεγώ στο Δημοτικό Συμβούλιο (ΔΣ). Από φοιτητής, για κάποια πράγματα που α­φορούσαν την Τ.Α., ένιωθα μια ιδιαίτερη ε­πιθυμία, θα έλεγα έρωτα για την Τ.Α. Ακόμα και το 1978 που μόλις πρωτοήρθα στη Λιβα­δειά, αφού είχα τελειώσει τις σπουδές μου και το στρατιωτικό, άρχισα να ασχολούμαι με το τι ακριβώς γίνεται στην πόλη, ποια είναι τα προβλήματά της.

Θυμάμαι, είχα κάνει μια πρώτη δουλειά, είχα μαζέψει όλες τις αποφά­σεις του Δ.Σ., για να δω με τι ασχολείται, καθώς έβλεπα ότι τα περισσότερα προβλήματα της πόλης περνούσαν μέσα από την Τ.Α. Βέ­βαια, μέχρι το '81 - '82 το νομικό πλαίσιο δεν επέτρεπε και πολλά πράγματα θεσμικά ν' ασχοληθείς με την Τ.Α. παρά μόνον διεκδι­κητικά. Από το '81 -'82 έγιναν κάποια πράγματα όπου μπορείς ν' ασχοληθείς και θεσμικά, δηλαδή πιο ουσιαστικά. Το ζήτημα είναι ότι τα περισσότερα προβλήματα της πόλης περνούν µέσα από την Τ.Α., κι αυτό είναι βασικός λόγος, εφόσον αγαπάς την πόλη σου, ν' ασχοληθείς µε την Τ.Α.

-Πείτε µας, ποια είναι αυτά τα και­voύργια πλαίσια στα οποία µπορεί να κινηθεί η Τ.Α.;
-Πριν από το '81 - '82, ουσιαστι­κά οι δήµοι και οι κοινότητες είχαν αρµοδι­ότητες κυρίως, αν όχι αποκλειστικά, το µάζε­µα των σκουπιδιών, την ταφή των νεκρών και την έκδοση ληξιαρχικών πράξεων και πιστο­ποιητικών. Μετά το 1982 και µε το νόµο 1270/82 καθιερώνεται µια σειρά καινούργιων νόµων, όπως ο νόµος που κατοχυρώνει τη λα­ϊκή συµµετοχή -δηλαδή τα συνοικιακά συµ­βούλια- και δίνει µια αναλογικότερη έκφρα­ση στο Δ.Σ. (µεγαλώνει ο αριθµός των συµ­βούλων και δίνεται µια αναλογικότητα, δίνε­ται η ευχέρεια να εκφράζονται περισσότερες απόψεις στο δήµο).
Επίσης δίνεται η δυνατότητα να εκ­φράζονται οι οικισµοί µε την εκλογή των παρέδρων.
Στη συνέχεια υπήρξε ο νόµος 1416/84, ο οποίος δίνει τη δυνατότητα στην Τ.Α. να αναπτύξει και επιχειρηµατική δραστηριότητα, µε τις δηµοτικές επιχειρήσεις, ή µε την υπο­γραφή προγραµµατικών συµβάσεων µε την κεντρική εξουσία ή µε οργανισµούς, όπως ο ΕΟΤ, και να εκτελεί έργα, δυνατότητες που δεν είχε µέχρι σήµερα. Για πρώτη φορά επίσης δίνεται η δυνατότητα να παρέχονται αρ­µοδιότητες και πόροι, όµως από τότε µέχρι σήµερα αυτό δεν έχει ακόµα λυθεί. Δεν έχουν εκδοθεί τα Προεδρικά Διατάγµατα που µετα­βιβάζουν αρµοδιότητες και πόρους από την κεντρική εξουσία.
Πάντως, δόθηκε ένας άλλος αέρας µ' αυτό το θεσµικό πλαίσιο που σας είπα. Απέ­χει όµως πολύ από τα αιτήµατα που βάζει η Τ.Α. πανελλαδικά, αν το θέλετε, και συνολικά όλοι οι πολιτικοί φορείς. Όλος ο κόσµος της Τ.Α. βάζει αίτηµα, και µάλιστα αυτή τη φορά πολύ πιο έντονο, για ουσιαστικές αρ­µοδιότητες και ουσιαστικούς πόρους στην Τ.Α. Γι' αυτό µιλάµε, δηλαδή συνθηµατολο­γείται το αίτηµά µας που βγήκε οµόφωνα στο Συνέδριο για διοικητική και οικονοµική αυ­τοτέλεια της Τ.Α., που αυτή τη στιγµή δεν υπάρχει.

-Έχετε δεσµευτεί προσωπικά για τη λειτουργία των συνοικιακών συµβoυλίων (Σ.Σ.) από τον Σεπτέµβρη. Κοντεύει να φτάσει ο Μάης και ακόµα δεν λειτουργούν. Γιατί;
-Δεν είναι µόνο προσωπική δέσµευ­ση το θέµα µε τα Σ.Σ. Εγώ ήδη από το προηγούµενο Δ.Σ. το βάζω αίτηµα και θέµα. 'Ηδη ο συνδυασµός που κατεβήκαµε στις ε­κλογές έχει δεσµευτεί και το έχει συµπεριλά­βει στο πρόγραµµά του και ακόµα και ο δήµαρχος έχει δεσµευτεί δηµόσια. Είναι θέµα συνολικά του Δ.Σ. Αυτή τη στιγµή νοµίζω ότι ούτε ο δήµαρχος ούτε και εγώ, ακόµα περισσότερο, "κολλάµε" αυτή τη διαδικασία. Η επιτροπή του Δ.Σ., η οποία είναι επιφορ­τισµένη µε το θέµα, έχει ελαφρώς καθυστε­ρήσει. Ασχολείται αυτή την περίοδο και συ­νεδριάζει. Πρέπει να κάνει µια εισήγηση στο Δ.Σ. ολοκληρωµένη τώρα, που να λέει ότι θα γίνουν εκλογές έπειτα από τόσο χρόνο και µε συγκεκριµένη διαδικασία, να ληφθούν κάποια µέτρα, να ψηφιστεί το σχετικό κονδύλι από το Δ.Σ. κ.λπ., για πρακτικά δηλαδή θέµατα.
Αυτή τη στιγµή υπάρχει ο θεσµός, δηλαδή το πώς είναι χωρισµένες οι συνοικίες, από πόσα µέλη αποτελείται το Σ.Σ., ποιο είναι το εκλογικό σύστηµα, αυτά τα πράγµατα τα έχει ψηφίσει το Δ.Σ. Μένει η ηµεροµηνία και τα πρακτικά θέματα της εκλογής. Πι­στεύω ότι οπωσδήποτε µέσ' στο χρόνο αυτό θα λειτουργήσουν. Εξακολουθώ να είµαι δη­µόσια δεσµευµένος και βέβαια αυτή τη φορά και γραπτώς. Αλλά το θέµα δεν αφορά µόνο εµένα προσωπικά.

-Παρατηρούµε ότι οι εξαγγελίες της παράταξης που άρχει αυτή τη στιγµή στο δή­µο και οι αποφάσεις του Δ.Σ. παρουσιάζουν µια καθυστέρηση στο να γίνουν πράξη. Τι κάνετε ώστε οι αποφάσεις να υλοποιούνται γρηγορότερα; Γιατί στη συγκεκριµένη περί­πτωση που τα Σ.Σ. είναι θεσµοθετηµένα από το '82 κι έχουµε ήδη '88 ακόµα περιµένου­µε; Και βέβαια δεν είναι η µόνη περίπτωση.
-Τα Σ.Σ. έχουν θεσµοθετηθεί στο προηγούµενο Δ.Σ., αν θυµάµαι καλά, περίπου το 1984 και δεν έχουν πραγµατοποιηθεί. Ση­µαίνει ότι το Δ.Σ. έχει συνολικά µια ευθύνη, αλλά και ο καθένας που δεν προώθησε και δεν ψήφισε την υλοποίηση των Σ.Σ. έχει ευ­θύνη γι' αυτή την υπόθεση.

-Εµάς µας ενοχλεί το πρόβληµα αυτό της κωλυσιεργίας, τη στιγµή που σ' άλ­λους δήµους της χώρας τα Σ.Σ. ήδη λειτουρ­γούν.
-Να σας πω κάτι. Για τα Σ.Σ. υ­πάρχει ένα πρόβληµα σοβαρό. Νοµίζω ότι αν δεν λυθεί θεσµικά, θα εκφυλι­στούν τα Σ.Σ., όπως έχουν σχεδόν εκφυλιστεί σ' ολόκληρη την Ελλάδα. Αυτό γιατί ο νό­µος, ενώ τα καθιέρωσε, δεν δεσµεύει το Δ.Σ. να παραχωρήσει αρµοδιότητες στα Σ.Σ. Το Σ.Σ., λοιπόν, σύµφωνα µε το νόµο είναι συµβουλευτικό όργανο. Και σαν τέτοιο, εφό­σον δηλαδή δεν είναι αποφασιστικό όργανο, δεν έλκει τον κόσµο να συµµετέχει, µε απο­τέλεσµα σχεδόν στους περισσότερους δήµους να υπάρχει ένας εκφυλισµός των Σ.Σ.

Ο κ. δήµαρχος παλιότερα είχε δεσµευτεί και ισχυ­ρίζεται ότι αυτός ήταν ο λόγος που δεν κα­θιέρωσε τα Σ.Σ., γιατί φοβόταν ότι θα εκφυ­λιστούν, δηλαδή εφόσον είναι συµβουλευτικά, θα γίνονταν στην καλύτερη περίπτωση κάποια εκδοτήρια ψηφισµάτων µόνο. Ετσι κι αλλιώς θα ήταν ουσιαστικά χωρίς αρµοδιότητες. Υπάρχει βέβαια µια πρόταση, να δεσµεύεται το Δ.Σ. σε κάποια έργα που αφορούν τις συνοι­κίες και να ψηφίζει οµόφωνα τις αποφάσεις των Σ.Σ. όπως είναι. Είναι ο µόνος τρόπος ώστε τα Σ.Σ. από συµβουλευτικά όργανα που είναι, να γίνουν και αποφασιστικά. Είναι ένα θέµα που θα το δούµε τώρα µε την εκλογή, όµως είναι καλύτερα να λυθεί οριστικά θε­σµικά. Γιατί αν σήµερα το Δ.Σ. πάρει µια τέ­τοια απόφαση, δεν δεσµεύει ένα άλλο Δ.Σ. να πάρει αυτή την απόφαση. 'Οταν µπορέσει ο νόµος να λύσει αυτό το θέµα οριστικά, τότε τα πράγµατα θα είναι πολύ καλύτερα γι' αυ­τή την υπόθεση.

-Αυτό προσεγγίζει το προσωπικό σας όραµα για την Τ.Α.;

-Το δικό µου όραµα για την Τ.Α. πάει πολύ µακριά. Εγώ βλέπω ότι η Τ.Α. θα πρέπει να είναι η τοπική κυβέρνηση. Κι όταν λέω τοπική κυβέρνηση, εννοώ ότι το κράτος, έτσι όπως είναι σήµερα δοµηµένο, είναι πολύ συγκεντρωτικό. Είναι ένα κράτος που έχει α­ποδειχτεί αναποτελεσµατικό, αντιαναπτυξιακό, µ' όλα τα προβλήµατα που έχουν συσσωρευ­τεί σε µια συγκεντρωτική κοινωνία, όπως και σε οποιαδήποτε κοινωνία που είναι συγκεντρωτική. Εγώ πιστεύω ότι µε την αποκέ­ντρωση των εξουσιών, µε βασικό στάδιο την Τ.Α., όπου τα τοπικά πράγµατα µπορεί να α­ποφασίζει και να διαχειρίζεται η τοπική κοι­νωνία µε τη συµµετοχή του λαού και να λο­γοδοτεί η Τ.Α. απευθείας στο λαό, είναι ο καλύτερος τρόπος για να λειτουργήσει ανα­πτυξιακά και κοινωνικά, οικονοµικά και πο­λιτικά. Με ένα κεντρικό σχεδιασµό, όπου µπορεί η κυβέρνηση να σχεδιάζει τα θέµατα εξωτερικής πολιτικής, τα της εθνικής οικονο­µίας κι όλα τ' άλλα, από την τοπική τήρηση των νόµων µέχρι τους τοπικούς φόρους -να ξέρει δηλαδή ο πολίτης γιατί πληρώνει τον Α φόρο και όχι τον Β, τώρα δεν ξέρει- το θέµα της παιδείας ολοκληρωτικά, το θέµα υγεί­ας, αυτά όλα τα χειρίζεται η Τ.Α. Αυτό είναι το όραµα το δικό µου και πιστεύω µιας σει­ράς ανθρώπων που ασχολούνται µε την Τ.Α. προοδευτικά και δηµοκρατικά.

-Δεν νοµίζετε ότι κάπως αvτιφά­σκετε; Ή αυτός ο σχεδιασµός σας επιβάλλε­ται άνωθεν; Εσείς δεν µπορείτε να λειτουρ­γήσετε τα Σ.Σ. εδώ και 4 χρόνια! Εκτός πια και αν το όλο σύστηµα πάσχει και πρέπει ν' αλλάξει όλη η δοµή, ακόµα και των Δ.Σ.
-Ναι, πρέπει ν' αλλάξει όλη η δοµή θεσµικά.

-Η αλλαγή της δοµής από πάνω προς τα κάτω, δηλαδή µε νόµο ή θεσµικά, ό­πως το λέτε εσείς, δεν βρίσκετε ότι ουσιαστι­κά δεν ξεφεύγει από τη συγκέντρωση εξουσί­ας σε κάπoιoυς µηχανισµούς (υπoυργεία κ.λπ.); Άρα, µήπως ενισχύεται έτσι η συγκέvτρωση της εξουσίας;
-Γι' αυτό και η Τ.Α. αναπτύσσει ένα διεκδικητικό κίνηµα σήµερα και µιλάει για διοικητική και οικονοµική αυτοτέλεια. Δηλα­δή, να γίνει ένας καινούργιος κώδικας για την Τ.Α. που να παρέχει αρµοδιότητες και πό­ρους. Θεσµοθετηµένα αυτά τα πράγµατα ό­µως, που να µεγαλώνουν αυτόν ακριβώς το ρόλο της τοπικής κυβέρνησης. Για παράδειγ­µα: δόθηκε πέρυσι στην Τ.Α., χωρίς να θε­σµοθετηθεί, η συντήρηση και επισκευή των σχολικών κτηρίων που µέχρι τότε τις διαχει­ριζόταν το κράτος -κεντρικά θα λέγαµε- µε αποτέλεσµα να δαπανώνται τεράστια κονδύλια και να µην γίνεται καµιά ουσιαστική επισκε­υή και συντήρηση των κτηρίων.

Πέρυσι τα ανέλαβε η Τ.Α. και βέβαια έχει ένα πολύ κα­λύτερο αποτέλεσµα. Είναι ένα πολύ µικρό παράδειγµα. Πόσω µάλλον αν µιλήσουµε για τα γενικότερα προβλήµατα που υπάρχουν τούτη τη στιγµή. Ήδη έχει εκδοθεί ένα οµό­φωνο ψήφισµα και η Τ.Α. διεκδικεί αυτά τα πράγµατα, δεν ξέρω αν η κυβέρνηση, πιεσµένη κι από άλλα προβλήµατα και δυσκολίες, προχωρεί. Αυτό το πράγµα όµως είναι ένα ό­ραµα και αίτηµα για το οποίο αγωνίζεται κό­σµος που βρίσκεται σε διαφορετικά κόµµατα, παρατάξεις, ιδεολογίες. Έχει γίνει πολλών ανθρώπων πια αυτή η υπόθεση.

-Μια και µιλάµε κυρίως για σας, προσωπικά, µε βάση την πολιτική που ακο­λουθεί η συγκεκριµένη κυβέρνηση, ενώ εσείς θεωρείστε πιο αριστερός, δεν έχετε πρόβληµα συνεργασίας µε τη "Δηµοτική Αλλαγή"; Εξη­γήστε µας και τη στάση του τότε ΚΚΕ Ε­σωτερικού στις δηµοτικές εκλογές του 1986, δηλαδή κατά πόσον οι συνεργασίες του ΚΚΕ Εσωτερικού ήταν ευκαιριακές.
-Κατ' αρχάς θέλω να πω ότι αυτή τη στιγµή δεν έχω ιδιαίτερα προβλήµατα από τη συνεργασία, γιατί υπάρχει ένα πρόγραµµα συνεργασίας το οποίο είναι δηµόσιο κείµενο και µε βάση το πρόγραµµα και τις δεσµεύσεις που υπάρχουν σ' αυτό υπάρχει συνεργασία. Με βάση λοιπόν αυτή τη λογική, να συντε­λείται µια συνεργασία πάνω σ' ένα πρόγραµµα, µια συνεργασία αρχών, δεν υπάρχει πρόβληµα. Από κει και πέρα, το τότε ΚΚΕ Εσωτερι­κού, ή τώρα ΕΑΡ, δεν είχε καµία κεντρική γραµµή για το πώς θα κατεβεί στις δηµοτικές εκλογές. Αφηνε την πολιτική ευχέρεια στην τοπική κοινωνία να καθορίσει την πολιτική της και την τακτική της στις δηµοτικές ε­κλογές, ανάλογα µε τις ιδιοµορφίες σε κάθε πόλη και χωριό. Βέβαια µε µια δέσµευση: το γενικό πλαίσιο που είχε προτείνει το κόµ­µα για την Τ.Α., και είναι περίπου αυτά που σας είπα προηγουµένως, να περνά µέσα στο πρόγραµµα της συνεργασίας.

-Ας έρθουµε όµως και στα του δή­µου µας. Πόσος είναι ο προϋπολογισµός του δήµου για το 1988;
-Για το 1988 είναι 305 εκατοµµύρι­α. Αυτά θα καλύψουν τα λειτουργικά έξοδα του δήµου (µισθούς κ.λπ.) και θα γίνουν κάποια έργα, τα οποία θα είναι περιορισµένης
κλίµακας, όχι πάντως αυτής που και το Δ.Σ. έχει ψηφίσει και διεκδικεί και προσπαθεί.

-Δηλαδή, ποια έργα θ' αρχίσουν µέσα στο 1988 και πώς θα χρηµατοδοτηθούν;
-Κατ' αρχάς, µέσα στο 1988 θα συνεχιστούν κάποια έργα τα οποία ήδη γίνο­νται, είτε από το δήµο είτε από άλλους φο­ρείς. Γιατί υπάρχουν και κάποια πράγµατα για τα οποία δεν είναι µόνο ο δήµος. Για µεν το δήµο, συνεχίζονται τα έργα αξιοποίησης και ανάπλασης στην περιοχή Κρύα. Θα συνε­χιστεί ένα πρόγραµµα κατασκευής δηµοτικής οδοποιίας, µε διάνοιξη καινούργιων δρόµων, επισκευή παλιών, διαπλατύνσεις κ.λπ. Θα κατασκευαστεί η γέφυρα της οδού Αισχύλου στο ποτάµι της Ερκυνας. Η Αισχύλου συν­δέει την ανατολική µε τη δυτική πλευρά της πόλης, στο ύψος που είναι ο χώρος του Διοικητηρίου. Δηλαδή, µε την κατασκευή της γέφυρας θα διανοιχθεί ολόκληρη η οδός Αι­σχύλου που θ' αποσυµφορήσει την κίνηση σε µεγάλο βαθµό. Ακόµα, θα ολοκληρωθεί το µικρό δηµοτικό θέατρο που γίνεται στο Πνευµατικό Κέντρο από κάτω, το οποίο θα λειτουργεί µε ερασιτεχνικούς θιάσους και το Δηµοτικό Θεατρικό Εργαστήρι.
Θα διαµορφωθούν κάποιες πλατείες. Μια πλατεία που θα δηµιουργηθεί θα είναι το παλιό νεκροταφείο της Αγίας Παρασκευής, όπου έχουν αρχίσει οι σχετικές εργασίες. Ε­νας άλλος χώρος θα είναι στο Ζαγαρά, ψηλά στην Καλαµκανού. Μια άλλη πλατεία είναι στα Παλιά Σφαγεία, όπου αυτή τη στιγµή έχει αρχίσει κατεδάφιση για να διαµορφωθεί ο χώρος. Θα διαµορφωθεί ο χώρος ανάµεσα στο Α' Γυµνάσιο και το άγαλµα του Μπούσγου και θα παραχωρηθεί στους µαθητές του σχο­λείου. Το παλιό Γ΄ Δηµοτικό σχολείο θα δι­αµορφωθεί σε µια µικτή λειτουργική χρήση: θα υπάρχει πολιτιστικό κέντρο, κέντρο γει­τονιάς και νηπιαγωγείο. Επίσης, θα γίνει µια εκτεταµένη αλλαγή του ηλεκτροφωτισµού της πόλης, που πιστεύουµε ότι σε δύο χρόνια, το '89 δηλαδή, θα αποπερατωθεί. Πρόκειται για ένα σύστηµα καινούργιο που είναι καλύτερο, πιο ποιοτικό και πιο φθηνό. Θα συνεχιστεί η κατασκευή πεζοδροµίων, µια και αυτό το πρόβληµα είναι ιδιαίτερα οξυμµένο στην πόλη, καθώς και η δεντροφύτευση κοινοχρήστων χώρων. Ανάµεσα σ' αυτά, είναι και οι δύο δρόµοι προς το καινούργιο σχολείο, αυτός από την οδό Θεσσαλονίκης και ο άλλος από την Αθηνών, οι οποίοι έχουν ξεκινήσει και θα τελειώσουν φέτος.

-Όλα αυτά θ' αρχίσουν. Θα τελει­ώσουν µέσα στο '88;
-Aυτά σχεδόν θα τελειώσουν. Δεν έχω πει καλά-καλά αυτά που θ' αρχίσουν.

-Για τον Συvoικισµό δεν έχει προ­βλεφθεί τίποτα;

-Για τον Συνοικισµό, το ξέχασα, συ­νεχίζεται και θα τελειώσει, όχι κοµπλέ, όµως κατάλληλο για χρησιµοποίηση, το γήπεδο του Συνοικισµού και θα κατασκευαστούν κάποιοι δρόµοι στο δίκτυο της δηµοτικής οδοποιίας. Εκτός αυτoύ, θα συνεχιστεί το έργο της απο­χέτευσης, που είναι έργο της ΔΕΥΑΛ.
Η ΔΕΥΑΛ λέγεται βέβαια δηµοτική ε­πιχείρηση, αλλά δεν έχει άµεση διοίκηση από τον δήµο. Εχει δικό της διοικητικό συµβού­λιο. Η ΔΕΥΑΛ, λοιπόν, θα συνεχίσει τη δια­µόρφωση του ποταµιού, παράλληλα όµως ε­µείς ως δήµος µελετάµε το χώρο εκεί όπου γί­νονται διαπλατύνσεις πώς θα διαµορφωθεί. Π.χ. πίσω απ' τον Απόλλωνα.
Η ΔΕΥΑΛ, παράλληλα, θα ξεκινήσει την κατασκευή του κέντρου βιολογικού καθα­ρισµού των λυµάτων της πόλης που είναι στ' ανατολικά, µετά την Κοϊτσανόραχη. Ηδη πρόπερσι αγόρασε το οικόπεδο, ο κεντρικός αγωγός που φτάνει στο κέντρο βιολογικού καθαρισµού έχει κατασκευαστεί και έχει συν­δεθεί µε κάποια µικρά κοµµάτια της πόλης.

-Η ΔΕΥΑΛ από ποιον χρηµατοδο­τείται;
-Οι υπηρεσίες αυτές -σύµφωνα µε τον νόµο- είναι ανταποδοτικές.

-Νοµίζουµε ότι στη Λιβαδειά η ει­σφορά προς την ΔΕΥΑΛ είvαι υπέρµετρα υψηλή.
-Νοµίζω ότι δεν είναι έτσι. Βέβαια, για το καθεστώς λιτότητας και το πουγγί των λαϊκών στρωµάτων είναι ακριβά. Όµως εκτιμώ ότι δεν είναι από τις ακριβότερες αλλά από τις φθηνότερες η ΔΕΥΑΛ, σχετικά µε άλλες ελληνικές πόλεις. Την αύξηση του 80% ήταν υποχρεωµένη από τον νόµο να την κάνει πρόπερσι. Πάντως, συγκρινόµενη µε τις αντί­στοιχες υπηρεσίες άλλων πόλεων είναι η φθηνότερη, θα έλεγα. Εκείνο που θα ήταν µεµπτό, αλλά κανείς βέβαια δεν βρέθηκε να την κατηγορήσει, θα ήταν το αν έκανε σπατά­λη σε προσωπικό ή µηχανήµατα.

-Avταπoδoτικός σηµαίνει παρεχόµε­νες υπηρεσίες ανάλογες του ποσού που κατα­βάλλεται. 'Οµως, σε µερικές συvoικίες, οι υπηρεσίες είναι πολύ χαµηλές. Π.χ. ο Συνοικι­σµός έχει πρόβληµα νερού.
-Δεν υπάρχει συνοικία χωρίς νερό σήµερα. Ηδη η ΔΕΥΑΛ έλυσε το υδρευτικό οριστικά και για οποιαδήποτε εποχή ή µέρα. Επίσης άρχισε ένα έργο ζωής, το απoχετευτι­κό, προϋπολογισµού πάνω από δύο δισ., και κανένας άλλος δήµος δεν ξεκίνησε τέτοιο έρ­γο. Βέβαια δεν άρκεσε µια τετραετία και ίσως χρειαστεί και τρίτη για να ολοκληρωθεί. Ό­µως το αρχίσαµε και, βέβαια, δεν είναι έργο βιτρίνας.

-Φανταζόµαστε ότι -επειδή έχουµε πικρή προσωπική πείρα- θα δεχτείτε πολλές απαντήσεις για το πρόβληµα του νερού.
-Aυτό είναι λυµένο οριστικά από πέρυσι, και το λέµε δηµόσια, σ' όλη τη Λι­βαδειά.

-Μα ακό­µα και το περασµένο καλoκαίρι υπήρχε πρόβληµα νερού, όχι σ' ένα σπίτι, αλλά σε µια ευρύτερη περιοχή του Συνοικισμού.
-Aυτή τη στιγµή ξέρω ότι όλο το δίκτυο ύδρευσης έχει τελειώσει. Απλώς διορ­θώνεται η κατάσταση εκεί όπου το δίκτυο εί­ναι παλιό, δηλαδή κάπου σπασµένο ή µικρής διατοµής. Aυτό όµως είναι θέµα ρoυτίνας και συντήρησης. Πάντως, σαν πρόβληµα δεν υπάρ­χει.

-Εµείς θα διατηρήσουµε τις επιφυ­λάξεις µας. Τώρα, γενικότερα για τη Λιβαδειά, έ­χετε όραµα, ως δηµοτική αρχή, ή απλώς "µπαλώνετε"; Εµείς δεν θα σας αποδώσουµε εύσηµα όταν ως δηµοτική αρχή µας λύσετε τα βασικά βιοτικά προβλήµατα (ύδρευση, α­ποχέτευση). Το θεωρούµε υποχρέωση δική σας ή οποιασδήποτε δηµοτικής αρχής. Θεω­ρούµε ότι η Λιβαδειά χρειάζεται ανάπλαση, µε κραυγαλέο παράδειγµα την κεντρική πλα­τεία που νοµίζουµε ότι δεν υπάρχει. Δεν ξέ­ρουµε αν εσείς πιστεύετε ότι έχoυµε πλατεία. Με λίγα λόγια, όταν φύγετε, η Λιβαδειά θα είναι όπως ήταν πριν, έστω µε λυµένα τα βασικά της προβλήµατα;
-Η Λιβαδειά είναι η πόλη που έχει τα φοβερά προβλήµατα. Και δυστυχώς, ήµα­στε άτυχοι -αν το θέλετε-, γιατί, όταν ανα­λάβαµε το δήµο, δεν ήταν λυµένο κανένα απ' τα βασικά προβλήµατα για να µπορέσουµε να βάλουµε προβλήµατα ανάπτυξης της πόλης. Ι­εραρχήσαµε λοιπόν τα προβλήµατα και ξεκι­νήσαµε να λύσουµε τα βασικά (ακούτε τι πο­σά χρειάζονται). Παράλληλα, όµως, δεν µας έ­φυγε καθόλου τόσο από τη σκέψη, όσο και από τη δράση και διεκδίκηση αυτό το οποίο εµείς συνολικά ονοµάζουµε "Ανάπτυξη της Πόλης".
Πρόκειται για προβλήµατα που αφο­ρούν την οικονοµική ανάπτυξή της. Μετά την παράκαµψη της πόλης από την Εθνική Οδό και το σταµάτηµα των εκκοκιστηρίων, αν δεν υπήρχε η ΠΕΣΙΝΕ και κατά δεύτερο λόγο η Κωπαΐδα, θα ήταν ένα µικρό χωριό. Ευτυχώς που υπάρχει η ΠΕΣΙΝΕ και δηµιουργεί ε­µπορική κίνηση και βέβαια οι κάτοικοι, οι εργάτες του εργοστασίου και η καλυτέρευση των εισοδηµάτων των αγροτών.

Αρα υπάρχει πρόβληµα οικονοµικής ανάπτυξης. Πιστεύουµε ότι το πρόβληµα µπο­ρεί να λυθεί: α) Οταν η Λιβαδειά αναπτυχθεί διοικητικά ως πρωτεύουσα νοµού, β) τουρι­στικά και γ) βιοµηχανικά και βιοτεχνικά, όχι εδώ, στην περιφέρειά της. Ο στόχος λοιπόν της δηµοτικής αρχής είναι αυτά τα τρία επί­πεδα. Γι' αυτό ακριβώς ήταν κεντρική µας ε­πιδίωξη η αγορά οικοπέδου και η έναρξη κα­τασκευής του Διοικητηρίου, και δεύτερον η αρχή κατασκευής του Νοσοκοµείου διακοσίων κλινών, και κόστους 2,5 δισ. Αυτά για τη διοικητική ανάπτυξη.
Τουριστικά, θα ολοκληρώσουµε τα έρ­γα της Κρύας, ώστε η Λιβαδειά να αποτελέσει τόπο παραµονής των ταξιδιωτών που πάνε για Δελφούς, Παρνασσό, Οσιο Λουκά.
Τέλος, στα βόρεια του νοµού, προς τη διασταύρωση της Δαύλειας να γίνει η βι­οµηχανική ζώνη. Διαλέξαµε αυτό το σηµείο για να προσελκυθεί και η επαρχία Λοκρίδας. Εκεί λέµε να υπάρχουν βιοµηχανίες υψηλής τεχνολογίας.

-Ο δήµος µπορεί σ' αυτά να παίξει ουσιαστικό ρόλο, ή απλώς διεκδικεί;
-Σ' αυτές τις υποθέσεις ο ρόλος του δήµου είναι κυρίως διεκδικητικός. Βέ­βαια, ο δήµαρχος µετέχει µε δικαίωµα ψήφου στο Νοµαρχιακό Συµβούλιο και ειδικά ο δή­µαρχος Λεβαδέων έχει εκλεγεί πρόεδρος της ΤΕΔΚ και επηρεάζει µέσα από εκεί προς την υλοποίηση των στόχων µας. Μέσα στις µελλοντικές µας επιδιώξεις είναι και η κατασκευή βιοτεχνικού πάρκου στην περιοχή του εργοστασίου Προσοψίων, ώ­στε να φύγουν οι βιοτεχνίες µέσα απ' την πό­λη και να πάνε να λειτουργήσουν εκεί, οργα­νωµένα. Για να γίνει όµως αυτό, πρέπει να χρηµατοδοτηθεί το όλον έργο από το υπουρ­γείο Εθνικής Οικονοµίας.

-Ας έρθoυµε τώρα σ' ένα άλλο πρόβληµα της πόλης. Η κυκλoφoρία στην πόλη είναι ιδιαίτερα αυξηµένη. Η κατάσταση χειροτερεύει λόγω ανεπάρκειας των δρόµων. Μέχρι τώρα δεν έχετε κάνει τίποτα. Τουλάχι­στον θα γίνει κάτι;
-Εµείς, στηριζόµενοι στην οι­κονοµική ανάπτυξη που σας είπα προηγουµέ­νως, συνεχίζουµε για την ανάπτυξη της πόλης σε κοινωνικά και πολιτιστικά µεγέθη. Εδώ πρώτα-πρώτα βάζουµε την ποιότητα ζωής, την παροχή υπηρεσιών, το περιβάλλον. Ανά­µεσα βέβαια, σ' αυτά είναι και το κυκλοφο­ριακό που είναι ιδιαίτερα οξυµμένο. Την ιδι­αίτερη όξυνση νοµίζω ότι την προκαλεί το γεγονός ότι η Εθνική Οδός περνάει µέσα από την πόλη. Το Δ.Σ., µε οµόφωνο ψήφισµά του, ζητάει να γίνει παρακαµπτήριος της πό­λης. Eίδαµε, µαζί µε τον κ. δήµαρχο, τον κ. Κουλουµπή και ήδη συντάσσεται η οριστική µελέτη. Ο κ. Κουλουµπής υποσχέθηκε ότι αν το κόστος είναι κάτω του ενός δισ., ο δρόµος θα αρχίσει να κατασκευάζεται. Αν είναι πα­ραπάνω, τότε επιφυλάσσεται, είναι θέµα ΚΥΣΥΜ. Παράλληλα εµείς θα κατασκευά­σουµε την Αισχύλου, αλλά το πρόβληµα θα λυθεί οριστικά µόνο µε την παράκαµψη.

-Μα και µέσα στην πόλη υπάρχει πρόβληµα, και κυρίως παρκαρίσµατος.
-Θα φτάσω εκεί. Είναι ένα δεύτερο θέµα, και εµείς ήδη διεκδικούµε την περιοχή του παλιού σινεµά "Ερκυνα", για να γίνει το πρώτο πάρκινγκ. Δεν ανήκει ο χώρος ούτε στο δήµο ούτε στο δηµόσιο, ανήκει σε ιδι­ώτες. Βρισκόµαστε σε συνεννόηση αλλά, ακό­µα κι αν δεν τα βρούµε, θα προχωρήσουµε σε αναγκαστική απαλλοτρίωση. Επίσης, διεκ­δικούµε από τον ΕΟΤ το οικόπεδο δίπλα από το Γαλλικό Ινστιτούτο µαζί µε τα δύο σπίτια πιο πάνω. Αυτοί είναι οι δύο στόχοι µας και πιστεύουµε ότι, αν τα καταφέρουµε, θα ανα­κουφιστεί λίγο το πρόβληµα.
Ενα άλλο θέµα για εµάς είναι το σχέ­διο πόλης.

Τα σχέδια που υπήρχαν ήταν ένα του '54 και ένα του '71. Εµείς, αφού µελε­τήσαµε τις βασικές λειτουργίες της πόλης και είδαµε σηµεία όπου µπορούµε να παρέµβουµε (κοινόχρηστοι χώροι, γκαράζ), ψηφίσαµε τον Δεκέµβριο του '86 το Γενικό Πολεοδοµικό Σχέδιο της πόλης και ήδη ξεκινάει η µελέτη αναθεώρησης και επέκτασης του σχεδίου πό­λης. Θα γίνει µια µικρή επέκταση προς τα δυτικά και µια αναθεώρηση εσωτερικά. Επί­σης, θα χρησιµοποιήσουµε ένα καινούργιο εργαλείο για να ανοίξουµε γρήγορα τους δρό­µους στις περιοχές όπου θα γίνει η επέκταση. Είναι ακριβώς ένας άλλος τοµέας που θέλου­µε να επέµβουµε, σ' αυτό που λέµε ποιότητα ζωής.
Ο τρίτος τοµέας είναι τα πολιτιστικά. Νοµίζω ότι κι εκεί κάναµε κάποια βήµατα, κατ΄αρχάς µε τη Δηµοτική Οµάδα, ενώ το Δηµοτικό Θέατρο ξεκινάει µια δουλειά υπο­δοµής, και κατά δεύτερο λόγο δηµιουργήσαµε τη δηµοτική χορωδία, η οποία µάλιστα ήδη έδωσε τις πρώτες παραστάσεις. Εδώ θα ήθελα να κάνω έκκληση προς τους νέους συνδηµό­τες να την επανδρώσουν. Στόχος είναι η δη­µιουργία µουσικής σχολής ή ωδείου στην πόλη. Ελπίζω ότι αυτό το φθινόπωρο θα µπορέσει να λειτουργήσει. Το θέµα το χειρί­ζεται προσωπικά ο κ. δήµαρχος µια και τα πολιτιστικά είναι ... το µεράκι του.

-Για πείτε µας, λοιπόν, πόσα χρήµα­τα ξοδεύτηκαν πέρυσι για πολιτιστικούς σκο­πούς; Ενδιαφερόµαστε κυρίως για τους νέους και βέβαια βγάλτε τα χρήµατα που δαπανήθηκαν για ετήσιες εκδηλώσεις (Πάσχα, Τροφώνεια κ.λπ.).
-Δεν είµαι έτοιµος να σας απαντή­σω. Πάντως, νοµίζω ότι πρέπει να περι­ληφθούν στο ποσό και τα χρήµατα για τις ετήσιες εκδηλώσεις, γιατί νοµίζω ότι σ' αυτές οι νέοι συµµετέχουν τόσο σαν θεατές, όσο και σαν εκτελεστές (µουσικά συγκροτήµατα, χορευτικά). Και βέβαια δικός µας στόχος εί­ναι η δουλειά που γίνεται από τοπικά συγκροτήµατα να προβάλλεται µέσα απ' τις εκδηλώσεις του δήµου.

-Εµείς, ξεκινώντας αντίστροφα και έχοντας την άποψη ότι η Λιβαδειά είναι σχε­δόν πολιτιστικά νεκρή πόλη, φτάνουµε ξανά στο προηγούµενο ερώτηµα. Υπάρχουν, δηλα­δή, τα χρήµατα, ώστε να µπορεί να υπάρξει µια κάποια πολιτιστική άνθηση στη Λιβαδειά;
-Οτι δεν γίνεται πολιτιστική κο­σµογονία, είναι βέβαιο. Επίσης, ότι είµαστε κάτω από εκεί που θα µπορούσαµε να είµα­στε είναι κι αυτό σίγουρο. Οµως, δεν µπο­ρούµε να πούµε ότι δεν γίνεται τίποτα. Κι ε­γώ δεν είµαι ικανοποιηµένος. Πιστεύω ότι θα µπορούσαµε να κάνουµε περισσότερα. Και όχι µόνο εµείς ως δήµος, αλλά και οι διάφοροι φορείς. Γιατί η πολιτιστική κίνηση δεν εξαρ­τάται µόνο απ' την πολιτιστική πολιτική του δήµου. Γι' αυτό και εµείς αποφασίσαµε ότι είναι προτιµότερο να κάνουµε µια στροφή στο να δηµιουργήσουµε πολιτιστική υποδοµή που να αντέχει και να δηµιουργεί ευκαιρίες στους ανθρώπους που ενδιαφέρονται για την πολιτιστική ζωή της πόλης.

Δεν προτιµήσαµε να φέρουµε π.χ. δύο γνωστά µουσικά συ­γκροτήµατα, γιατί πιστεύουµε ότι δεν θα πρόσφερε στην πόλη, θα ήταν απλώς βιτρίνα. Φτιάξαµε το στέκι νεολαίας και από φέτος θα επαναλειτουργήσει µ' έναν τρόπο πιο κοντά στα προβλήµατα και στις ανησυχίες των νέ­ων και όχι µόνο σαν καφενείο. Νοµίζω ότι ό­λα τα παραπάνω είναι σηµαντικά και θετικά βήµατα ως προς τη δηµιουργία πολιτιστικής υποδοµής. Πάντως, να σηµειώσω ότι δεν βρή­καµε κάτι και το εγκαταλείψαµε, ούτε από τις προηγούµενες δηµοτικές αρχές ούτε από τους συλλόγους.

-Δηλαδή, εκτός από τη χορωδία και το στέκι νεολαίας δεν έχει δηµιουργηθεί από πλευράς δήµου τίποτα άλλο;
-Από πλευράς δήµου, όχι. Βέβαια, διατέθηκαν κάποια κονδύλια στο να ενισχυ­θούν σωµατεία και πολιτιστικοί σύλλογοι, ό­πως επίσης και αθλητικές εκδηλώσεις και θα αναφέρω τον ΑΚΟΛ, ο οποίος έχει βασικό συµπαραστάτη το δήµο, το δε δυναµικό του αποτελείται από 600 - 700 αθλητές.

-Μια και επεκταθήκαµε στα αθλητι­κά, στη συνέντευξη τύπου που δόθηκε σε αθηναϊκό ξενοδοχείο για τον Λεβαδειακό ήταν παρών και ο κ. δήμαρχος. Πώς κρίνετε εσείς την υποστήριξη που ο κ. δήμαρχος έδωσε σε μια -τελικά- ιδιωτική εταιρεία;
-Δεν υπερασπίστηκε τα συμφέροντα μιας ιδιωτικής εταιρείας μόνο. Ο Λεβαδεια­κός αφορά όλη την πόλη. Αυτή τη στιγμή, βέβαια, διοικείται από μια Α.Ε., αλλά όμως τα προβλήματα του Λεβαδειακού αφορούν ά­μεσα ή έμμεσα όλη την πόλη. Νομίζω ότι ο κ. δήμαρχος όφειλε και καλά έκανε να συ­μπαρασταθεί στον Λεβαδειακό. Εκεί που θα μπορούσε να κατηγορηθεί είναι αν κατέφευγε σε αθέμιτα μέσα. Για τα δίκαια αιτήματά του ο Λεβαδειακός θα έχει τη συμπαράστασή μας, ανεξάρτητα αν αυτή τη στιγμή διoικείται από μία Α.Ε.

-Κατ' επέκτασιν, λοιπόν, κατά πόσον οι αποφάσεις του Δ.Σ. επηρεάζονται από ιδι­ωτικά συμφέροντα όχι μόνο μιας εταιρείας, αλλά και συντεχνιακά. Π.χ. αν ο εμπορικός σύλλογoς της πόλης μπορεί να αποτρέψει τη μεταφορά των ΚΤΕΛ . Το παράδειγμα είναι τελείως τυχαίο.
-Οπωσδήποτε υπάρχει κάποιος επη­ρεασμός, είτε τα συμφέροντα είναι δίκαια είτε είναι άδικα - γιατί υπάρχουν συμφέροντα και των δύο κατηγοριών. Υπάρχουν συμφέροντα δίκαια που αδικούνται από κάποια επιλογή του δήμου και συνεπώς έχουμε διαμαρτυρίες. Υπάρχουν και άδικα συμφέροντα τα οποία αδικούνται ή ευνοούνται, με αποτέλεσμα να υ­πάρχουν ένα σωρό αντιδράσεις. Υπάρχει λοιπόν ένας αλληλοεπηρεασμός. Τώρα, όσον αφορά το βαθμό επηρεασμού, εγώ πιστεύω ό­τι το Δ.Σ. αυτή τη στιγμή είναι το καλύτερο δυνατό και δέχεται όσο το δυνατόν τις λιγό­τερες επιδράσεις. Εδώ θα πω ότι ξέρω απ' το προηγούμενο Δ.Σ. αλλά και παλιότερα, όπου κυρίως λειτουργούσε ο κομματάρχης με τους συγγενείς του. Πάντως γι' αυτό το Δ.Σ. λέω ότι είναι το καλύτερο δυνατό και σας καλώ να δείτε τις περισσότερες αποφάσεις του που είναι σχεδόν ομόφωνες ή με μεγάλες πλειο­ψηφίες, ανεξάρτητα από τις κομματικές αντι­θέσεις που υπάρχουν μέσα στο Δ.Σ.

-Ομως, τώρα τελευταία μάθαμε ότι υπήρξαν τριβές στο Δ.Σ. με αφορμή το νέο ΓΟΚ και την προσθήκη ενός ορόφου. Κατά πόσο λοιπόν είναι εύθραυστες οι φαινομενικά αγαστές σχέσεις μεταξύ των παρατάξεων στο Δ.Σ. όταν θίγονται μεγάλα συμφέροντα;
-Υπάρχουν τριβές και μάλιστα το θέμα που αναφέρατε έφτασε και ώς την τοπι­κή δημοσιότητα. Πρόκειται για το θέμα του ύψους των οικοδομών στη Λιβαδειά. Το Δ.Σ. έχει ήδη πάρει μια απόφαση. Κατ' αρχάς, ο νέος ΓΟΚ καθιέρωσε ύψη πολύ μεγάλα για τα δεδομένα της πόλης. Θεωρητικά, και πριν από την απόφαση, είχε κάποιος τη δυνατότητα να κατασκευάσει κτίριο εννέα ορόφων. Μπήκε έ­να θέμα στο Δ.Σ. πέρυσι -είχε μπει και το '84, αλλά τότε το Δ.Σ., πιεσμένο ίσως από τα συμφέροντα που λέγαμε πριν, δεν μπόρεσε να το ψηφίσει- και πάρθηκε η απόφαση, παρ' ότι υπήρχε ισχυρή μειοψηφία κατά της μείωσης του μεγίστου ύψους. Καθόριζε το μέγιστο ύψος στα 14.5 μέτρα.

Δημιουργήθηκε μεγάλη φασαρία, γιατί υπήρχαν και εξακο­λουθούν να υπάρχουν συμφέροντα που θίγο­νται και εδώ, όχι μόνο σύμπνοια δεν υπήρχε, αλλά υπήρξαν και συγκρούσεις. Η απόφαση του Δ.Σ. είχε την έννοια να προλάβει κάποια γεγονότα. Επειτα από προσεκτικότερη μελέτη του θέματος, με βάση την αναθεώρηση του σχεδίου πόλης, ο δήμος θα καθορίζει -ίσως και κατά τετράγωνο - το μέγιστο ύψος. Για τον Συνοικισμό υπάρχει η δυνατότητα και θα περάσει μια ελαφρά αύξηση του συντελεστή δόμησης που θα είναι γύρω στο 30%.

-Με βάση αυτή την απόφαση εκδη­λώθηκε μια αντίδραση από το σώμα των μη­χανικών - πολιτικών και αρχιτεκτόνων.
-Από μια μερίδα και μάλιστα τη μειοψηφία.

-Πείτε μας ως μηχανικός. Ένα κτήριο πρέπει να είναι χαμηλό και πλατύ για να είναι όμορφο;
-Οχι βέβαια.

-Τότε ποια είναι η σκοπιμότητα της απόφασης, τη στιγμή μάλιστα που το ύψος των κτηρίων θα το καθορίσουν κι άλλοι πα­ράγοντες, κυρίως oικoνoμικoί. Δηλαδή, αν η πόλη δεν αναπτύσσεται οικονομικά, κανένας δεν θα κατασκευάσει 9ώροφο κτίριο. Θα μπορούσε κάλλιστα το Δ.Σ. να αποφασίσει για υποχρεωτικούς χώρους πρασίνου ή γκαράζ στις καινούργιες πολυκατoικίες.
-Οπωσδήποτε το όμορφο είναι κα­θαρά υποκειμενικό. Υπάρχουν όμως και κάποια πράγµατα αναµφισβήτητα. Κι εδώ θα πώ: Δεν µπορείς να δίνεις τη δυνατότητα κατα­σκευής εξαώροφων κτηρίων και να κρύβεις το Κάστρο, το Ρολόι, το πράσινο κ.λπ. Επίσης, δεν µπορείς σε στενούς δρόµους να επιτρέ­πεις την κατασκευή εξαώροφων ή επταώροφων που κρύβουν τον ήλιο. Υπάρχουν επίσης έ­ντονες κλίσεις στην πόλη. Τελικά, ουσιαστικά τα συµφέροντα που εθίγησαν ήταν συµφέρο­ντα κάποιων κατασκευαστών.

Η αύξηση του αριθµού των ορόφων θα είχε ως αποτέλεσµα µια υπερεκµετάλλευση, µε διάφορες παρανο­µίες, των υπογείων χώρων µε τη δηµιουργία διαµερισµάτων κ.λπ., κατά παράβαση του συντελεστή δόµησης. Είναι ένας έµµεσος τρό­πος ν' αυξάνεται, παράνοµα βέβαια, ο συντε­λεστής δόµησης. Γι' αυτό και επαναλαµβάνω ότι οι άνθρωποι που κυρίως διαµαρτυρήθη­καν είχαν προσωπικά συµφέροντα. Οσον α­φορά το µύθο ότι το σώµα των µηχανικών διαµαρτυρήθηκε, σας λέω ότι στην κινητο­ποίηση κάποιων µηχανικών το µεγάλο σώµα των µηχανικών δεν ακολούθησε, δεν συµµε­τείχε.

-Πείτε µας, οι µόνες διαµαρτυρίες που γίvoνται στο δήµο είναι όταν κάποια α­πόφαση θίγει άµεσα προσωπικά συµφέροντα ή υπάρχουv και διαµαρτυρίες για κάπως περισ­σότερο ευρύτερα θέµατα, όπως αισθητικής, ποιότητας ζωής κ.λπ.;
-Οι συγκεκριµένοι άνθρωποι δεν είχαν ξαναδιαµαρτυρηθεί για τίποτε άλλο, παρά τώρα, που εθίγησαν άµεσα.

-Όχι µόνο οι συγκεκριµένοι. Γενι­κότερα, υπάρχει µια συvεργασία του δήµου µε τον πολίτη;
-Υπάρχει συνεργασία, αλλά πρέπει να την αναπτύξουµε ακόµα περισσότε­ρο, έτσι ώστε το στοιχείο της λαϊκής συµµε­τοχής να γίνει εντονότερο και καθοριστικό. Νοµίζω ότι εκείνος που µπορεί να αναπτύξει τη λαϊκή συµµετοχή είναι ο δήµος και πρέπει να το κάνει, ώστε να αξιοποιήσει δηµιουργικά τις αστείρευτες δυνάµεις που έχει ο λαός.

-Ας επανέλθουµε στο οικιστικά. Ποιες είναι οι ευθύνες του δήµου για την κατασκευή, τελευταία, πολλών γιγαντιαίων πολυκατοικιών µε διαµερίσµατα-κλουβιά και µε τις γνωστές απ' αυτά συvέπειες. Και καλά µέχρι τώρα, ο γέγovε γέγονε. Θα συνεχιστεί όµως αυτό;
-Νοµίζω ότι ο δήµος βρίσκεται στην κατεύθυνση του να "βάλει φρένο" στην κατα­σκευή αυτών των πραγµατικών κλουβιών, ό­πως σωστά τα χαρακτηρίσατε. Ο δήµος ασχο­λείται µε το σχέδιο πόλης ουσιαστικά και µε την αναθεώρηση και την επέκτασή του και µε την προσπάθεια να δηµιουργηθούν οι συv­θήκες για οργανωµένη δόµηση για κατοικία νέων ανθρώπων. Στην περιοχή του Πέρα Χω­ριού γίνεται µια µελέτη του οικισµού µαζί µε µια δασική έκταση, έτσι ώστε να εξασφαλι­στεί γη και να χρησιµοποιηθεί για κατοικία.

Για να δούµε λοιπόν το πρόβληµα και των φτωχών στρωµάτων αλλά και µια άλλη ποιό­τητα στην κατοικία, γίνεται, µε πρωτοβουλία του δήµου, µια µελέτη του χώρου από τα Τζιµέικα ώς το Πέρα Χωριό, όπου εκεί θα γίνουν οι καινούργιες εργατικές κατοικίες κα­τά τρόπο αξιοπρεπή - όχι γκέτο- και θα ε­ξασφαλιστεί έκταση στον δήµο για να κάνει οικιστική πολιτική για νέα ζευγάρια, έξω απ' αυτά της Εργατικής Κατοικίας. Είναι, θα 'λε­γα, µια καλή αρχή για εναλλακτικό τρόπο κα­τασκευής κατοικιών στη Λιβαδειά.

-Υπάρχει Δηµοτικό Κτηµατολόγιο;

-Οχι, όπως δεν υπάρχει ούτε Εθνι­κό Κτηµατολόγιο. Απλώς υπάρχουν εδώ κά­ποια πράγµατα, πολύ περιορισµένα, για κά­ποια µικρά δηµοτικά ακίνητα. Εδώ πρέπει να σας πω ότι ο Δήµος Λεβαδέων είναι από τους ελάχιστους στη χώρα µας, που δεν έχει ούτε µια έκταση του δηµοσίου στην πόλη ούτε µια δωρεά, έτσι ώστε να µπορέσει να κάνει κά­ποια επέµβαση, κάποιο έργο. Ο,τι λοιπόν κι αν επιχειρήσουµε, πρέπει πρώτα να απαλλο­τριώσουµε µε τις πολύ µεγάλες τιµές της Λι­βαδειάς.

-Να έρθουµε και στα αθλητικά. Το εθνικό στάδιο νοµίζουµε ότι είναι ανεπαρκές. Υπάρχουv κάποια προγραµµατισµένα έργα;
-Εδώ υπάρχει µια είδηση που τη µαθαίνετε πρώτοι. Εγκρίθηκε και θ' αρχίσει µέσα στο '88 η κατασκευή του κλειστού γυ­µναστηρίου της Λιβαδειάς. Θα είναι περίπου 1.500 θέσεων. θα κατασκευαστεί στην περιοχή κάτω από την Τεχνική Σχολή. Για το '88 προβλέπονται 30 εκατ. δραχµές.
Επίσης κατασκευάσαµε το δηµοτικό γήπεδο Συνοικισµού και η Τεχνική Υπηρεσία του δήμου κάνει μελέτη για την κατασκευή ενός μικρού αθλητικού κέντρου στην Τουρκοπούλα Τσουκαλάδων, όπου θα γίνουν γήπεδα τένις και μπάσκετ.

-Πολλά δεν μας τα λέτε, κ. αντιδή­μαρχε; Όλα αυτά με 305 εκατομμύρια;
-Κάποια πράγματα είναι του δήμου, αλλά άλλα, όπως π.χ. το κλειστό γυμναστή­ριο, είναι της ΓΓΑ. Είναι αυτά που διεκδι­κούμε.

-Το πολιτικό μήνυμα των καιρών είναι ότι "δεν πιστεύουμε ότι θα γίνουν κά­ποια πράγματα χωρίς χρήματα, όσο κι αν υ­πάρχουν δεσμεύσεις" . Δηλαδή, φαντάζεστε ότι θα παρουσιάσετε μια διαφορετική Λιβαδειά άμα τη λήξει της θητείας σας;
-Σαφώς. Πάντως, δεν θα κάνω απο­λογισμό. Ο,τι φτιάξαμε, φτιάξαμε, δεν χρει­άζεται να αναφερθούν, μπήκαν σε λαϊκή επι­δοκιμασία και ο κόσμος ψήφισε με τον α' ή β' τρόπο. Εμείς, αυτά τα πράγματα για τα ο­ποία μας ψήφισε ο λαός, αυτά προσπαθούμε να υλοποιήσουμε. Για να επανέλθω στον προ­ϋπολογισμό, είναι 305 εκατομμύρια. Εμείς, κάποια πράγματα θα κάνουμε μ' αυτά τα χρήματα. Από εκεί και πέρα, διεκδικούμε και άλλα, ώστε να γίνουν στην πόλη μας από τους κεντρικούς φορείς. Π.χ. ο ΕΟΤ χρηματοδοτεί το ανοιχτό θέατρο στην Κρύα και τα έργα μέχρι το τουριστικό περί­πτερο, έπειτα από δικές μας πιέσεις, ή το νο­σοκομείο, που θα ξεκινήσει με 300 εκα­τομμύρια από το υπουργείο Πρόνοιας.

-Ναι, αρχίζoυν αλλά πολλά δεν τε­λειώνουν. Για παράδειγμα το αποχετευτικό, πρέπει κά­ποτε να τελειώσει.
-Εμείς νομίζουμε ότι δεν καθυστε­ρούμε. Με απορροφητικότητα 400-500 ε­κατομμύρια σε τρία χρόνια δεν πάει άσχημα. Oταν τα προηγούμενα χρόνια δεν είχε δοθεί ούτε δραχμή.

-Εμάς δεν μας ικανοποιούν ιδιαίτε­ρα οι συγκριτικές μέθοδοι.
-Κι εγώ θα συμφωνήσω μαζί σας, αλλά νομίζω ότι πάμε καλά.

-Ολα τα έργα, και κυρίως τα μεγά­λα, γίνονται με βάση τις υπάρχoυσες ανάγκες
ή με τις ανάγκες που έρχονται;
-Βάσει μελετών τα μεγάλα έργα, π.χ. αποχετευτικό - ύδρευση γίνονται με βάση μια Λιβαδειά 50.000 κατoίκων.
Σας είπα, πρώτη μας δουλειά ήταν το Γενικό Πολεοδομικό Σχέδιο και αποτελεί για εμάς μπούσουλα και έτσι κινούμαστε, προ­γραμματίζουμε και δημιουργούμε. Αλλωστε, μην ξεχνάμε ότι είναι φοβερά τα προβλήματα της Λιβαδειάς.

-Μια και υπάρχει πρόβλημα οικονο­μικής ανεξαρτησίας του δήμου, έχει γίνει κά­ποιο ακόμη βήμα προς την κατεύθυνση της ί­δρυσης δημοτικών επιχειρήσεων, εκτός από τη ΔΕΥΑΛ και το ΞENIA, ώστε να απο­κτήσει ο δήμος μια κάποια οικονομική αυτο­τέλεια;
-Είναι πράγματι οι δημοτικές επι­χειρήσεις μια πρόκληση για την Τ.Α. Επειτα από αγώνες καταφέραμε να πάρουμε το ΞΕ­ΝΙΑ και δεν το δώσαμε σε ιδιώτη, αλλά συ­στήσαμε μια αμιγή δημοτική επιχείρηση, που ήδη άρχισε να αποφέρει τα πρώτα κέρδη. Αυτό ήταν η αρχή. Τώρα ζητάμε από τον ΕΟΤ να μας παραχωρήσει το μύλο του Ακριδόπoυλoυ, τα σπίτια των Δημακοπουλέων και του Μαγγλάρα, ώστε να αρχίσουμε τη μεγάλη επιχείρηση τουριστικής και πολιτιστι­κής ανάπτυξης.

Αυτή θα είναι ο κύριος κρί­κος ανάπτυξης από τον δήμο. Θα φτιάξουμε εστιατόρια, κέντρα διασκέδασης κ.λπ. Νομί­ζουμε ότι μπορεί να γίνει κερδοφόρα επιχεί­ρηση. Επειδή οι δημοτικές επιχειρήσεις είναι "καινόν φαινόμενον" δεν υπάρχει συσσωρευ­μένη εμπειρία και πρέπει τα βήματα να είναι προσεχτικά, ώστε να αποβαίνουν κερδοφόρες και όχι προβληματικές. Γι' αυτό, σ' αυτόν τον τομέα θα πάμε σιγά σιγά, κατόπιν με­λέτης και προσοχής.

-Εμείς, δεν έχoυμε άλλα να σας ρω­τήσουμε. Ελπίζουμε να μην έχoυμε ξεχάσει να θίξουμε κάποιο σημαντικό θέμα.
-Τότε να σας πω κι εγώ κάτι. Θέλω να χαιρετίσω την έκδοση του περιοδικού και πιστεύω ότι είναι κάτι που έλειπε απ' την πόλη. Πιστεύω, κι ακόμα περισσότερο μετά τη συζήτησή μας, ότι θα ταράξει τα λιμνάζο­ντα νερά και θα παίξει ρόλο αναπτυξιακό για την πόλη τόσο οικονομικοκοινωνικό, όσο και πολιτιστικό. Και σαν τέτοιο, εγώ θέλω να ξέ­ρετε ότι με όλες μου τις δυνάμεις θα βοηθή­σω το περιοδικό με οποιονδήποτε τρόπο μου ζητήσετε και θελήσετε.

Βασίλης Καπετανγιάννης: Η Εικόνα μιας Χώρας Διαμορφώνεται κυρίως στο Εσωτερικό της

Ο Βασίλης Καπετανγιάννης, Σύμβουλος Τύπου και Επικοινωνίας της πρεσβείας της Ελλάδας στην Ουάσιγκτον και πρώην Πρόεδρος της Ένωσης Ακολούθων Τύπου (1989-1993), παραχώρησε συνέντευξη στα μέλη της Ένωσης Ακολούθων Τύπου Ιουλία Λειβαδίτη και Νίκο Νενεδάκη.

-Forum Διεθνούς Επικοινωνιακής Πολιτικής: Η διδακτορική σας διατριβή στο Πανεπιστημίο του Λονδίνου (1986) είχε θέμα «Socio-Political Conflicts and Military Intervention: The Case of Greece, 1950 –1967». Τι κληρονομιές έχει αφήσει ο πολιτικός αυταρχισμός στην ελληνική πολιτική κουλτούρα;
-Βασίλης Καπετανγιάννης: Έχει αφήσει σημαντικά «κατάλοιπα» που αντανακλώνται στους κρατικούς και κομματικούς μηχανισμούς, την πολιτική κουλτούρα και συμπεριφορά μας και γενικότερα στην κοινωνία, εξακολουθεί δε να τροφοδοτείται από τις αυταρχικές δομές παραδοσιακών τμημάτων και θεσμών της ελληνικής κοινωνίας, τόσο στα αστικά κέντρα όσο και στην επαρχία. Η εξάλειψη ή μείωση του φαινομένου θα έπρεπε να αποτελεί συνεχή επιδίωξη σε όλα τα επίπεδα: στο επίπεδο της πολιτικής πράξης και πρακτικής, της «κοινωνίας των πολιτών», της οικογένειας κ.τ.λ. Είναι σοβαρό πολιτικό και πολιτισμικό πρόβλημα.

-Forum Διεθνούς Επικοινωνιακής Πολιτικής: Είστε συνεργάτης και μεταφραστής πολλών βιβλίων του Νίκου Μουζέλη, ο οποίος έχει χαρακτηριστεί ως «ο εισηγητής του εκσυγχρονισμού» στην Ελλάδα. Γιατί είναι σημαντική η έννοια του εκσυγχρονισμού για την ελληνική πολιτική επιστήμη;
-Βασίλης Καπετανγιάννης: Η έννοια του εκσυγχρονισμού είναι σημαντική για την εξάλειψη των αναχρονισμών και της αδράνειας της ελληνικής κοινωνίας, διότι συνεπάγεται την εφαρμογή αναγκαίων μεταρρυθμίσεων στην ελληνική πολιτεία, οικονομία και κοινωνία. Σ’ αντίθεση με ό,τι γενικά πιστεύεται, ο «εκσυγχρονισμός» δεν είναι όρος πολιτικά ουδέτερος. Μολονότι ως πολιτικό και κοινωνικό πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων πιστεύω ότι τέμνει τους πιο σημαντικούς πολιτικούς και κομματικούς χώρους στη χώρα μας εν τούτοις, αναπόφευκτα, συνδέεται και αρθρώνεται με αξιακά συστήματα.

Κατά συνέπεια, κάθε απόπειρα εφαρμογής εκσυχρονιστικού προγράμματος από κυβερνώντα κόμματα, αλλά και από άλλες διοικητικές ή κοινωνικές μονάδες, χρωματίζεται κατ’ ανάγκη από το πλαίσιο των ιδεολογικών και αξιακών παραδοχών και αναφορών μέσα στο οποίο καλείται να εφαρμοστεί και να λειτουργήσει, είτε αυτές ομολογούνται ευθέως είτε όχι. Η διαπίστωση αυτή είναι ακόμη πιο εμφανής στην περίπτωση συνεκτικών πολιτικών προγραμμάτων των οποίων η εφαρμογή προϋποθέτει τη συναίνεση και (συσ)στράτευση σημαντικών τμημάτων του πληθυσμού, προϋποθέτει δηλαδή τη δημιουργία συναίνεσης διαμέσου συγκρότησης πολιτικών και κοινωνικών συμμαχιών ικανών να οδηγήσουν έναν κοινωνικό σχηματισμό σε υψηλότερα και αποτελεσματικότερα επίπεδα πολιτικής, οικονομικής και κοινωνικής οργάνωσης.

Γι αυτό, ενώ η διάγνωση των «κακώς κειμένων» είναι συνήθως λίγο-πολύ ταυτόσημη από τους πιο σημαντικούς πολιτικούς χώρους και από την επιστημονική ελίτ – ας επαναλάβω ότι ο εκσυγχρονισμός ως πολιτική ιδεολογία τέμνει πολλούς πολιτικούς χώρους – οι συνταγές όμως περί του πρακτέου και της κατεύθυνσης των μεταρρυθμίσεων που συνεπάγεται η ίδια η έννοια του εκσυγχρονισμού διαφέρουν.

Για να μην μακρηγορώ θα υποστήριζα ότι σήμερα περισσότερο από ποτέ, λόγω της ανάγκης επαναπροσδιορισμού του κυρίαρχου οικονομικού πρότυπου παγκόσμια, των συσσωρευμένων προβλημάτων μας αλλά και της παθογένειας του πολιτικού μας συστήματος χρειάζεται να ανοίξει και πάλι ουσιαστική συζήτηση περί εκσυγχρονισμού και μεταρρυθμίσεων, περί του χαρακτήρα και της κατεύθυνσής τους. Είναι παρήγορο που ορισμένοι πολιτικοί, πολιτικοί και κοινωνικοί επιστήμονες ήδη το κάνουν.

Η έννοια λοιπόν είναι σημαντική διότι αφορά στο ίδιο το μέλλον της κοινωνίας και της χώρας μας. Η συζήτηση τόσο από τεχνική, επιχειρησιακή άποψη όσο και από πολιτική σχετικά με εκσυγχρονιστικές και μεταρρυθμιστικές προσπάθειες, τα εμπόδια που συναντούν και τα αίτιά τους, οι αναγκαίες προϋποθέσεις επιτυχίας τους, κ.τ.λ. έχει αρχίσει ήδη από την εποχή του Κωνσταντίνου Σημίτη και συνεχίζεται και σήμερα.
-Forum Διεθνούς Επικοινωνιακής Πολιτικής: Ο λαϊκισμός και οι πελατειακές σχέσεις υπήρξαν χαρακτηριστικά γνωρίσματα της ελληνικής πολιτικής στη δεκαετία του ‘80. Αποτελούν ακόμη τροχοπέδη για τις όποιες προσπάθειες εκσυγχρονισμού της δημόσιας διοίκησης;
-Βασίλης Καπετανγιάννης: Θα έλεγα ότι οι πελατειακές σχέσεις, η πολιτική πατρωνεία, προϋπήρχαν της δεκαετίας του ’80. Έχουν γραφεί τόσα πολλά και επαρκή, νομίζω, επ’ αυτού του θέματος. Μπορεί κανείς να τα αναζητήσει στα γραπτά του Μουζέλη αλλά και άλλων σημαντικών πολιτικών και κοινωνικών επιστημόνων μας. Λυπάμαι που δεν μπορώ να τους μνημονεύσω εδώ. Είναι πολύ σημαντική η συμβολή τους.

Η βιβλιογραφία είναι αρκετά μεγάλη. Δεν ήταν όμως- και δεν είναι σήμερα, εν μέρει τουλάχιστον -φαινόμενο αποκλειστικά ελληνικό. Άλλαξε, βέβαια, και προσέλαβε νέες μορφές, γραφειοκρατικές και άλλες στη δεκαετία του ’80.

Ο λαϊκισμός στην ελληνική πολιτική πραγματικότητα συνδέθηκε με το ΠΑ.ΣΟ.Κ. Πριν την άνοδό του στην εξουσία το 1981 με τον χαρισματικό Ανδρέα Παπανδρέου (το χάρισμα του αρχηγού και η απ’ ευθείας, θεσμικά αδιαμεσολάβητη σχέση του με τις «μάζες» ή το «λαό» είναι από τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα των λαϊκιστικών κινημάτων) διεξήχθη μια ενδιαφέρουσα συζήτηση και διαμάχη, στην οποία δημοσίως συμμετείχα με κείμενά μου. Στη συζήτηση εκείνη, που συνεχίστηκε και στη δεκαετία του ‘80 είχαν συμβάλει αξιόλογοι πολιτικοί όλου του πολιτικού φάσματος, πολιτικοί και κοινωνικοί επιστήμονες.

Είχαν αντληθεί αναλογίες από λαϊκιστικά κινήματα άλλων χωρών (π.χ. της Λατινικής Αμερικής), αναλύθηκε μετέπειτα το φαινόμενο του «αυριανισμού». Όπως συμβαίνει αναλύοντας πραγματικές καταστάσεις η ελληνική περίπτωση είχε τις δικές της ιδιομορφίες. Για το λαϊκισμό η ξένη και ελληνική βιβλιογραφία είναι αρκετά εκτεταμένη.
Σήμερα, στο πολιτικό μας λεξιλόγιο, η έννοια χαρακτηρίζει μάλλον πολιτικές συμπεριφορές που έχουν εμφανή στόχο την πολιτική καταδημαγώγηση, παραπλάνηση, απόκρυψη, συγκάλυψη κ.τ.λ.

Δεν αφορά σε κάποιο συγκεκριμένο πολιτικό κίνημα, μολονότι όλα τα κόμματα –διότι ο λαϊκισμός μπορεί να αρθρώνεται με διάφορες ιδεολογίες, «δεξιές» και «αριστερές»-έχουν ορισμένα χαρακτηριστικά του.
Και τα δυο αυτά φαινόμενα, οι πελατειακές σχέσεις και ο λαϊκισμός ως πολιτικές πρακτικές, υπήρξαν καταστροφικά για τη Δημόσια Διοίκηση από πολλές απόψεις. Οι επιπτώσεις τους είναι και σήμερα οφθαλμοφανείς. Ωστόσο, τα φαινόμενα αυτά, για αντικειμενικούς, δημοσιονομικούς και άλλους λόγους, έχουν κάπως υποχωρήσει. Θετικά βήματα έχουν γίνει και σ’ ορισμένους τομείς μάλιστα σημαντικά.

Ωστόσο, όπου τα φαινόμενα αυτά εμφανίζονται με τις παλαιές τους ή νέες μορφές, ασφαλώς και αποτελούν τροχοπέδη στις όποιες προσπάθειες εκσυγχρονισμού της Δημόσιας Διοίκησης. Δεν συντάσσομαι μ’ αυτούς που μηδενίζουν τα πάντα και υποστηρίζουν ότι τίποτα δεν έχει γίνει ή δεν γίνεται. Αντίθετα, πιστεύω ότι πολλές και σημαντικές προσπάθειες έχουν καταβληθεί και στο παρελθόν από θαρραλέους πολιτικούς και καταβάλλονται στο επίπεδο της νομοθεσίας, των ελεγκτικών μηχανισμών και σε άλλα επίπεδα.

Προσκρούουν, συνήθως, στο κράτος της «βαθιάς διοίκησης» και στην επικρατούσα παρωχημένη πολιτική κουλτούρα των κρατικών μηχανισμών αλλά και σημαντικών τμημάτων της πολιτικής μας τάξης και των ίδιων των πολιτών. Χρειάζεται μεγάλη και παρατεταμένη προσπάθεια για την ανατροπή της. Η «κρίσιμη μάζα» αποφασιστικής εκσυγχρονιστικής ώθησης στην ελληνική Δημόσια Διοίκηση δεν έχει ακόμη δημιουργηθεί.
Γι αυτό το λόγο η ιδεολογική και πολιτισμική μάχη υπέρ της εκσυγχρονιστικής μεταρρύθμισης εντός της Δημόσιας Διοίκησης, υπέρ της αλλαγής εμπεδωμένων στάσεων, νοοτροπιών, πρακτικών και δημόσιας ηθικής αποτελεί διαδικασία μακρά και σταδιακή.

Πρέπει να δημιουργηθεί επαρκές «συμβολικό κεφάλαιο» και να κριθεί σε καθοριστικό βαθμό το θέμα της εμπιστοσύνης των πολιτών απέναντι στο κράτος. Οι πάντες διαπιστώνουν ότι ο μεγάλος ασθενής είναι το κράτος το οποίο υπηρετούμε και από το οποίο αντλούμε τα προς το ζην. Άρα, έχουμε κι εμείς μέρος της ευθύνης για την κατάσταση στην οποία βρίσκεται. Το ζητούμενο δεν είναι κάποια διοικητική ουτοπία αλλά μια πρακτική στρατηγική επίτευξης συγκεκριμένων εκσυγχρονιστικών στόχων.

Μέχρι τότε θα εξακολουθήσει να επικρατεί σε σημαντικό βαθμό ο νόμος του Gresham: το κακό νόμισμα διώχνει το καλό. Αλλά, νομίζω, παραβιάζω ανοιχτές θύρες. Απλώς, θέλω να υπογραμμίσω ότι η μετάβαση σε μια νέα κατάσταση εξαρτάται και από εμάς τους ίδιους στο μέτρο του δικού μας χώρου. Διαφορετικά φοβάμαι πως η κατάληξη είναι πάντα γνωστή: plus ça change, plus c’ est la même chose.

-Forum Διεθνούς Επικοινωνιακής Πολιτικής: Υπήρξατε Πρόεδρος (1989-1993) και Γενικός Γραμματέας (1993-1995) της Ένωσης Ακολούθων Τύπου. Κατά πόσο είναι δυνατόν αιτήματα συνδικαλιστικού χαρακτήρα να συνδυάζονται με αιτήματα μεταρρύθμισης που αναφέρονται στο δημόσιο συμφέρον;
-Βασίλης Καπετανγιάννης: Μπορούν αρμονικά να συνδυάζονται. Αυτός πρέπει να είναι διαρκής και έμμονος σκοπός μας.
Επιδίωξή μου ως προέδρου της Ένωσης Ακολούθων Τύπου στην περίοδο που αναφέρεστε, ήταν αφενός μεν η δημιουργία αξιοκρατικού, αξιόμαχου και υψηλού επιστημονικού επιπέδου κλάδου Ακολούθων Τύπου και αφετέρου η συγκρότηση μιας συνεκτικής επαγγελματικής ομάδας, όχι συντεχνιακής αλλά με ευρύτερες κοινωνικές ευαισθησίες, στόχους και ρόλο, με ευρύτερη επιρροή και αποδοχή παρά το μικρό της μέγεθος.

Δεν εννοώ πρόσδεση σε κάποιο κόμμα ή κάποια συγκεκριμένη πολιτική ιδεολογία, αλλά τη δημιουργία συνείδησης και αντίστοιχης πρακτικής (συνδικαλιστικής και ευρύτερης δράσης και συμπεριφοράς) γύρω από την έννοια της υπηρέτησης του δημόσιου συμφέροντος και της διαμόρφωσης δημόσιας πολιτικής. Με ενδιέφερε η συλλογική μας συμπεριφορά και προοπτική, όχι οι ατομικές πολιτικές ή κομματικές τοποθετήσεις. Και πάλι δεν αναφέρομαι στον τυπικό όρκο μας ως δημοσίων υπαλλήλων αλλά στη συνείδηση και την πρακτική εξυπηρέτησης του δημόσιου συμφέροντος, το οποίο δεν εξαντλείται στην εξωτερική πολιτική αλλά σχετίζεται με πάρα πολλές όψεις της δουλειάς της ομάδας μας.

Ο πρώτος στόχος γενικά επετεύχθη με τη σύσταση και λειτουργία του Τμήματος Ακολούθων Τύπου στην Εθνική Σχολή Δημόσιας Διοίκησης καθώς και την εμμονή μας στα θεσμικά του Κλάδου, που σήμερα έχουν φτάσει σε κάποιο ικανοποιητικό μεν αλλά ανεπαρκές σημείο. Διότι παραμένουν ανεπίλυτα βασικά θεσμικά θέματα στα οποία η Ένωση Ακολούθων Τύπου θα έπρεπε να δώσει μεγαλύτερη προσοχή και προτεραιότητα.

Πολλοί νέοι συνάδελφοι ελάχιστα γνωρίζουν για το χρόνο, τις συνθήκες αλλά και τους αγώνες και το σημαντικό προσωπικό τίμημα το οποίο πληρώθηκε για έναν στοιχειώδη εξορθολογισμό του Κλάδου Γραμματέων και Συμβούλων Επικοινωνίας, για τη δημιουργία της δημόσιας αυτής επαγγελματικής ομάδας. Ορισμένοι νέοι συνάδελφοι φαίνεται να πιστεύουν ότι τα πάντα έγιναν με παρθενογένεση κι κάποιοι μετέρχονται πρακτικές που πιστεύω ότι ανήκουν σε άλλη εποχή.

Ως προς το δεύτερο στόχο, με λύπη μου θα έλεγα ότι δεν έχει επιτευχθεί. Παλινδρομούμε. Επικρατεί σύγχυση, η δε συλλογική επαγγελματική και πολιτική μας κουλτούρα δεν έχει κατακτήσει το απαιτούμενο ποιοτικό επίπεδο. Οι διαπιστώσεις αυτές αντανακλώνται στη συμπεριφορά μας, συνδικαλιστική και άλλη… Φυσικά, μέσα στις γραμμές μας υπάρχουν αντίθετες απόψεις και αντίρροπες τάσεις. Γενικεύω, όμως, διότι κάθε επαγγελματική ομάδα χαρακτηρίζεται συνήθως από την επίσημη δημόσια συλλογική της έκφραση. Θα βοηθούσε ίσως κάποια εσωτερική συζήτηση για την ταυτότητά μας, που διέρχεται εμφανή κρίση, καθώς και τις θεσμικές-επαγγελματικές προοπτικές μας. Είναι καιρός.

-Forum Διεθνούς Επικοινωνιακής Πολιτικής: Έχετε αρθρογραφήσει για χρόνια στην «Καθημερινή» σε διεθνή και πολιτικά θέματα (1988-2001), έχετε γράψει σε ξένα βιβλία και περιοδικά για το πολιτικό σύστημα της χώρας μας, έχετε συστηματικά δημοσιεύσει βιβλιοκρισίες για ελληνικά και ξένα βιβλία πολιτικής επιστήμης, εξωτερικής πολιτικής, ιστορίας κ.τ.λ. σε ελληνικές εφημερίδες και περιοδικά (μέχρι πρόσφατα στη «Βιβλιοθήκη» της «Ελευθεροτυπίας»), είστε μεταφραστής του Eric Hobsbawm και έχετε διατελέσει αρθρογράφος και αρχισυντάκτης εξωτερικών θεμάτων στο περιοδικό «Αντί» (1989-1996). Το ερώτημα είναι: στην Ελλάδα παρακολουθούμε με επάρκεια τις ευρωπαϊκές και τις διεθνείς εξελίξεις; Μας βοηθά η πληροφόρηση που έχουμε για τη διαμόρφωση προτεραιοτήτων της εξωτερικής μας πολιτικής;
-Βασίλης Καπετανγιάννης: Ως προς την εισαγωγή της ερώτησης αυτής, πράγματι, αναδιφώντας το αρχείο μου δεν μπορώ να πιστέψω πότε έβρισκα το χρόνο για διάβασμα και τόση, σχετικά εκτενή, συγγραφική δραστηριότητα, δεδομένων των επαγγελματικών μου και άλλων υποχρεώσεων. Mέσα από διάφορες μορφές κειμένων προσπαθούσα να διατυπώνω προσεκτικά αλλά σαφώς τις απόψεις μου για τα δημόσια πράγματα, ενθάρρυνα δε πάντα τους (τις) συναδέλφους μου να έχουν δημόσια παρουσία στον ιδιαίτερο τομέα τους. Αρκετοί συνάδελφοι είχαν και έχουν σήμερα μια τέτοια αξιόλογη παρουσία. Κι αυτό πιστεύω ότι αντανακλά στο κύρος του κλάδου και της δουλειάς μας.

Δεν θα μπορούσα να αποφανθώ σχετικά με την επάρκεια της παρακολούθησης των ευρωπαϊκών και διεθνών εξελίξεων. Γεγονός είναι ότι οι πηγές σήμερα είναι άφθονες και ποικίλες. Χρειάζεται ίσως περισσότερη συστηματοποίηση και εστίαση στην παρακολούθηση, ίσως και καλύτερη αξιολόγηση των χρήσιμων πηγών. Πρέπει να γίνουν πιο πολλά βήματα στην αξιοποίηση των νέων τεχνολογιών και των λεγόμενων «κοινωνικών Μέσων». Από την άλλη μεριά, είμαι απολύτως βέβαιος ότι η πληροφόρηση μπορεί να βοηθήσει σημαντικά στη διαμόρφωση των προτεραιοτήτων της εξωτερικής μας πολιτικής, αρκεί να υπάρχει το κατάλληλο θεσμικό πλαίσιο – και το κατάλληλο έμψυχο υλικό – για την επεξεργασία και αξιοποίηση της πληροφορίας αυτής που η ποσότητα και ποιότητά της, από πληθώρα πηγών, δεν έχει σήμερα ιστορικό προηγούμενο.

Ωστόσο, η πληροφόρηση δεν πρέπει να συγχέεται με τη γνώση που η κατάκτησή της προϋποθέτει διαφορετικές διαδικασίες και κανόνες.
Σε τι επαναστατική εποχή βρισκόμαστε στον τομέα της πληροφορίας, ο κλάδος μας, τουλάχιστον, το γνωρίζει καλύτερα από κάθε άλλον. Όπως το γνωρίζουν κι άλλοι φορείς, όπως π.χ. οι λεγόμενες «δεξαμενές σκέψης», πανεπιστημιακά τμήματα, όσοι εργάζονται στο χώρο των media, κ.τ.λ. Περιθώρια βελτίωσης και καλύτερης συνεργασίας μεταξύ όλων αυτών των παραγόντων πάντα υπάρχουν.

Τελικά, βέβαια, την ορατή επιφάνεια αποτελούν οι πολιτικές αποφάσεις και η εφαρμογή τους. Αυτές παράγουν αποτελέσματα και αντιδράσεις στο δημόσιο χώρο, εσωτερικό και εξωτερικό. Θα πρέπει να μας ενδιαφέρει το πώς διαμορφώνονται και ποιος είναι ρόλος της πληροφορίας, υπό τους ανωτέρω όρους, στην τελική τους αποτύπωση. Γι αυτό επιδίωξή μας πρέπει να είναι διττή: η αναγνώριση και εμπέδωση του αναντικατάστατου ρόλου του κλάδου στη συλλογή, αξιολόγηση, επεξεργασία και μετάδοση της πληροφορίας, καθώς και η προβολή της εικόνας της χώρας μας στο εξωτερικό.

-Forum Διεθνούς Επικοινωνιακής Πολιτικής: Έως τώρα έχετε υπηρετήσει ως Σύμβουλος Τύπου και Επικοινωνίας στις διπλωματικές αποστολές της Ελλάδας στο Λονδίνο, το Δουβλίνο, τις Βρυξέλλες, και τώρα στην Ουάσινγκτον. Διαφοροποιούνται και πόσο οι κατά τόπους προσλήψεις της Ελλάδας; Ποια είναι τα δυνατά σημεία της χώρας μας;
-Βασίλης Καπετανγιάννης: Σαφώς και υπάρχουν οι κατά τόπον διαφοροποιήσεις αναφορικά με τις προσλαμβάνουσες και τα στερεότυπα της χώρας μας. Συμβαίνει με όλες τις χώρες. Ωστόσο, τα γενικά χαρακτηριστικά των προσλήψεων είναι μάλλον λίγο-πολύ τα ίδια. Έχουν κατά κόρο αναφερθεί σε πολλές μελέτες.
Γεγονός είναι ότι οι παραδοσιακές προσλήψεις εμπλουτίστηκαν με νέα «σύγχρονα» στοιχεία, μετά την επιτυχή τέλεση των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας το 2004. Δεν έχω συναντήσει κάποιον που να το αμφισβητεί. Εκ των πραγμάτων, πείστηκαν ακόμη και οι πιο δύσπιστοι. Seeing is believing που λένε.

Γεγονός επίσης είναι ότι η εικόνα κάθε χώρας διαμορφώνεται κυρίως στο εσωτερικό της. Δυστυχώς, καμιά «επικοινωνία» δεν μπορεί να ωραιοποιήσει ή να ανατρέψει, πολλές φορές δε και να ελαχιστοποιήσει τις επιπτώσεις δυσάρεστων και αρνητικών φαινομένων που παράγονται εντός της χώρας. Ας ελπίζουμε ότι τα θετικά μας επισκιάζουν τα αρνητικά μας κι ότι εδραιώνουν όλο και περισσότερο μια θετική και σύγχρονη εικόνα για τη χώρα μας. Πρόσφατο παράδειγμα το νέο Μουσείο της Ακρόπολης, που προσέλκυσε παγκόσμια θετική έως διθυραμβική δημοσιότητα.

Δυνατά σημεία της χώρας μας-25η πλουσιότερη χώρα στον κόσμο, ας μην το ξεχνάμε-δεν είναι μόνο τα στοιχεία που αποτελούν το παραδοσιακό και το πιο σύγχρονο τουριστικό της προϊόν, η ποιότητα ορισμένων προϊόντων της, η αριστεία πολλών τέκνων της, κ.τ.λ. αλλά και ο πολιτισμός της, η γεωπολιτική της θέση και ο ρόλος της στην ευρύτερη περιοχή. Παρά τις άναρχες, άτακτες και άνομες συχνά όψεις του πολιτικού και κοινωνικού μας βίου, η χώρα μας είναι δημοκρατική (όσο ποτέ άλλοτε στην ιστορία της), ειρηνική, σταθερή και ευημερούσα με αξιοζήλευτες επιδόσεις σε πολλούς τομείς, φάρος και ηγετική δύναμη στην ευρύτερη περιοχή της, με ισχυρούς φίλους και ισχυρές συμμαχίες παγκόσμια. Πράγματα γνωστά. Δεν είναι τυχαίο που ο Αμερικανός πρέσβης στην Ελλάδα είπε σε πρόσφατη ομιλία του – ίσως με κάποια δόση υπερβολής- ότι «όταν μιλάμε για την Ελλάδα στην περιοχή της, μιλάμε για υπερδύναμη».

Αλλά, επιτρέψτε μου να προσθέσω ότι για να «επικοινωνήσουμε» τη χώρα μας και τα συγκριτικά της πλεονεκτήματα πρέπει να την αγαπάμε και ταυτόχρονα, ακριβώς γι αυτό το λόγο, να είμαστε οι πιο αυστηροί κριτές της ζητώντας τη συνεχή βελτίωσή της σε πολλούς τομείς. Κι είναι τόσα στα οποία θα μπορούσαμε να σημειώσουμε θεαματική βελτίωση, με αφετηρία τη δική μας δουλειά και απόδοση. Σημασία έχει τι κάνουμε εμείς για τι χώρα μας, διότι συχνά και μας απογοητεύει και μας «πληγώνει».

Η στάση αυτή, πιστεύω, έχει ιδιαίτερη σημασία και βαρύτητα σε περιόδους κρίσης, όπως η σημερινή, όπου διάφορα μικρο και μεγα-συμφέροντα και συντεχνιακές ομάδες προσπαθούν να διατηρήσουν ή να ενισχύσουν τη θέση τους σε βάρος του συνόλου. Διότι η κρίση έχει χαμένους αλλά και κερδισμένους. Η κυβερνητική πολιτική ή οι προτάσεις των κομμάτων της αντιπολίτευσης είναι ένα άλλο θέμα.

Θα πρέπει, όμως, όσοι τουλάχιστον αντιλαμβάνονται τους κανόνες της πολιτικής διαδικασίας και των πολιτικών συσχετισμών, καθώς και τους όρους κάτω από τους οποίους οι κοινωνικοί σχηματισμοί συγκροτούνται, διατηρούνται και μετασχηματίζονται, να είναι ρεαλιστικοί ως προς τις προσδοκίες.

Βρισκόμαστε ίσως ως κοινωνία σε ένα από εκείνα τα κρίσιμα κομβικά σημεία, που για να διατηρήσουμε το σύνολο των κατακτήσεων και των επιτεύγματων μας αλλά και για να κατακτήσουμε νέα επίπεδα εκσυγχρονισμού και προόδου προς όφελος του κοινωνικού συνόλου, χρειαζόμαστε ριζικές μεταρρυθμίσεις σε όλους τους τομείς, μια νέα δυνατή εκσυγχρονιστική ώθηση. Πρόκειται, κατά την άποψή μου, για ιστορικής σημασίας πολιτική, πολιτισμική και ιδεολογική προσπάθεια που δεν μπορεί να τελεσφορήσει βραχυχρόνια. Αλλά αξίζει να στρατευθεί κανείς σ’ αυτήν.

-Forum Διεθνούς Επικοινωνιακής Πολιτικής: Οι διπλωματικοί υπάλληλοι εν γένει έχουν ως κύρια αποστολή τους χειρισμούς που αφορούν στην εξωτερική πολιτική ενώ οι Σύμβουλοι Τύπου και Επικοινωνίας οφείλουν να δίνουν μεγαλύτερη έμφαση στην παρουσίαση όλων των πλευρών της ελληνικής, κοινωνίας, πολιτικής και πολιτισμού. Ποια είναι η ιδανική ισορροπία ανάμεσα στα δύο αυτά καθήκοντα και τις αντίστοιχες νοοτροπίες;
-Βασίλης Καπετανγιάννης: Ιδανικές ισορροπίες δεν υπάρχουν. Διαμορφώνονται στην πράξη και κατά συνέπεια υπάρχουν διαφοροποιήσεις ανά περίπτωση. Αυτονόητο είναι ότι επιβάλλεται η αρμονική, καρποφόρα και αποτελεσματική συνεργασία των συντελεστών αυτών της δημόσιας παρουσίας της χώρας στο εξωτερικό. Το επιβάλλει το συμφέρον της χώρας. Διότι, η εικόνα της χώρας μας δεν εξαρτάται μόνο από την «επικοινωνία» αλλά και από τη συμπεριφορά, τη δράση, την παρουσία, την αποτελεσματικότητα κ.τ.λ. όλων των δημόσιων φορέων της χώρας στο εξωτερικό.

Δεν υπάρχει, όμως, αμφιβολία ότι το μεγαλύτερο, αν όχι το αποκλειστικό, βάρος για την ολόπλευρη και αποτελεσματική προβολή όχι μόνο της εξωτερικής μας πολιτικής αλλά όλων των πτυχών της κοινωνίας μας στο εξωτερικό πέφτει εκ των πραγμάτων στους ώμους της δικής μας Υπηρεσίας. Γι αυτό και η ευθύνη μας είναι πολύ μεγάλη.

-Forum Διεθνούς Επικοινωνιακής Πολιτικής: Στις ΗΠΑ διεξάγεται εδώ και χρόνια μια πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση για τη δημόσια διπλωματία. Στην Ελλάδα ενώ πολύ συχνά αναφέρονται προβληματισμοί για την εικόνα της χώρας, στο εξωτερικό, λείπει η ενίσχυση (οργανωτική, θεσμική, οικονομική) δράσεων δημόσιας διπλωματίας. Υπάρχουν περιθώρια αισιοδοξίας;
-Βασίλης Καπετανγιάννης: Πράγματι, στις ΗΠΑ διεξάγεται μια πολύ σοβαρή συζήτηση για τη δημόσια διπλωματία. Υπάρχουν πολλά στοιχεία γι΄αυτό στο forum της ΕΝΑΤ και θα ήταν περιττό να τα επαναλάβω εδώ ή να προσπαθήσω να τα εμπλουτίσω. Περιορίζομαι να σημειώσω ότι η πρόσφατα διορισθείσα αρμόδια Υφυπουργός Judith McHale (με πολύ επιτυχημένη σταδιοδρομία στον ιδιωτικό τομέα) υποστήριξε ότι η διάσταση της δημόσιας διπλωματίας, για να παράγει αποτελέσματα, θα πρέπει να είναι ενσωματωμένη σε κάθε μείζονα απόφαση εσωτερικής και εξωτερικής πολιτικής. Η post festum εφαρμογή δράσεων δημόσιας διπλωματίας συνήθως δεν είναι καθόλου αποτελεσματική, αν δεν είναι αντιπαραγωγική.

Δεν θα ήθελα να προσεγγίσω την ελληνική κατάσταση από τη σκοπιά της αισιοδοξίας ή απαισιοδοξίας. Προέχει να συνεχιστούν οι προσπάθειες, οι δικές μας και άλλων φορέων, ούτως ώστε να συνειδητοποιηθεί στο μέγιστο δυνατό βαθμό η σημασία της διάστασης αυτής από κρατικούς και μη φορείς και να ληφθούν αρχικά κάποια μέτρα αναγκαίου συντονισμού για να προχωρήσουμε στη συνέχεια, σταδιακά με τη δέουσα προσοχή, επωφελούμενοι της μεγάλης πλέον εμπειρίας των άλλων χωρών, σε θεσμικές διευθετήσεις που θα δώσουν διάρκεια και σταθερότητα. Βεβιασμένες και απρογραμμάτιστες ενέργειες, κινήσεις «μαθητευόμενων μάγων» βλάπτουν συνήθως παρά ωφελούν. Χρειάζεται προγραμματισμός, συντονισμός, συλλογική δράση και σοβαρότητα.

Οι δράσεις της Ένωσης Ακολούθων Τύπου ως προς αυτό είναι καθ’ όλα αξιόλογες και έχουν σαφή στοχοθέτηση, γι αυτό αξίζει να ενισχυθούν. Άλλωστε, είναι φανερό ότι ήδη τυγχάνουν ευρύτερης αναγνώρισης, τουλάχιστον στο χώρο των επαϊόντων.

-Forum Διεθνούς Επικοινωνιακής Πολιτικής: Πόσο σημαντική είναι η ερευνητική δραστηριότητα για την Ελλάδα σε ξένα κέντρα ερευνών και η δημόσια διπλωματία των ελληνικών Think Tanks;
-Βασίλης Καπετανγιάννης: Είναι εξαιρετικά σημαντική και αναγκαία τόσο η ερευνητική δραστηριότητα όσο και η δημόσια διπλωματία των «δεξαμενών σκέψης». Εκ των ουκ άνευ. Παρουσία υπάρχει και στους δυο τομείς. Χρειάζεται περισσότερη και εντονότερη. Είναι, νομίζω, θέμα πόρων, προγραμματισμού, συνεργασίας, συγκεκριμένων στόχων. Αποτελεί ευρύτατο πεδίο δράσης. Απομένει να αξιοποιηθεί στο έπακρο. Θα ωφελήσει δε τα μέγιστα τόσο τους συγκεκριμένους φορείς όσο και την ίδια τη χώρα.

-Forum Διεθνούς Επικοινωνιακής Πολιτικής: Κάποιο γενικό συμπέρασμα από όλα αυτά;
-Βασίλης Καπετανγιάννης: Πολλά αυτονόητα νομίζω. Θα επικαλεστώ μόνο δύο πρόσφατες μαρτυρίες, όψεις του ίδιου νομίσματος:
“….Τι άλλο με ξάφνιασε; Ότι ο Έλληνας είναι πολύ σκληρός με την Ελλάδα. Άδικα σκληρός, με πολύ φαγωμάρα, πολύ κριτική. Δείχνει να μην αγαπά τη χώρα που ζει”-Χενκ Τεν Κάτε, προπονητής του ΠΑΟ, Η Καθημερινή, Κυριακή 17.5.2009
“Η νοοτροπία του κρατισμού και του λαϊκισμού παραμένει βαθιά ριζωμένη στην ελληνική κοινωνία. Διαπερνά και τα δυο μεγάλα ελληνικά πολιτικά κόμματα”-Γιώργος Αλογοσκούφης, πρώην Υπουργός Οικονομίας, ΤΟ ΒΗΜΑ, Κυριακή 28.6.2009

Φίλιππος Πλιάτσικας: "Στις συναυλίες νιώθω ένα ενδιαφέρον γαργαλητό στο στομάχι"

Αν έπρεπε με μια λέξη να χαρακτηρίσω τον Φίλιππο Πλιάτσικα θα μου ήταν εύκολο: "ψαγμένος". Από όλες τις απόψεις. Μουσικά, κοινωνικά, πολιτικά. Και το κυριότερο; Αυτή η αναζήτηση δεν εξαντλείται σε (ή μόνο σε) ενδοσκοπήσεις και ανέξοδη κριτική. Συχνά γίνεται στίχος, γίνεται μελωδία, γίνεται εν τέλει τραγούδι με τη χαρακτηριστική του φωνή. Τραγούδι που αρέσει και που ταξιδεύει άλλοτε σε γαλήνιες και άλλοτε σε ταραγμένες θάλασσες.

Επιπλέον μουσικά εξετάζοντας την περίπτωση Πλιάτσικα είναι σαφές ότι μπορούμε να διακρίνουμε ένα ακόμη χαρακτηριστικό: Οταν πηγαίνεις σε μια συναυλία του ή όταν ακούς ένα δίσκο του κάτι σου μένει φεύγοντας. Μια επίγευση -γλυκιά ή πικρή αλλά πάντως υπαρκτή. Αυτό λένε ξεχωρίζει τους δημιουργούς από τους διεκπεραιωτές. Ή εκείνους που κοινωνούν την αλήθεια από αυτούς που πουλάνε το ψέμα. Δείτε την πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη που ο Φίλιππος Πλιάτσικας ευγενικά παραχώρησε στη viotia.

-Αν υπάρχει Θεός, Φίλιππε, ποια μουσική ακούει;
-Gospel...
-Γεννιέσαι άραγε μουσικός ή γίνεσαι;
-Γεννιέσαι άνθρωπος. Γίνεσαι ό,τι θες να γίνεις πάνω και πέρα από τα βασανιστικά όρια που σου επιβάλλει το κοινωνικό σου περιβάλλον. Μπορείς, αν θέλεις δηλαδή, να γίνεις άνθρωπος ελεύθερος.
-Αν υπάρχει το ταλέντο, μπορεί να χαθεί ή να καταστραφεί;
-Κοίτα το ταλέντο είναι δώρο. Δεν κοπιάζεις για να το αποκτήσεις αλλά έχοντας το, νιώθεις πάντα την πίεση και το άγχος ν’ αποδεικνύεις στους άλλους πως το αξίζεις. Αυτό το άγχος μπορεί να γίνει αυτοκαταστροφικό γι’ αυτό και πολλοί καλλιτέχνες χάνονται.
-Προσέρχεσαι στις συναυλίες με πάθος; Με επαγγελματισμό; Με περιέργεια; Με σιγουριά; Με διάθεση να παίξεις ή να βολιδοσκοπήσεις;
-Όταν πάω στις συναυλίες νιώθω ένα ενδιαφέρον γαργαλητό στο στομάχι.


Για τη μουσική
-Ποιοι καλλιτέχνες θεωρείς ότι επηρέασαν τη μουσική σου πορεία;
-Η πρώτη μου επαφή με τη μουσική ήταν ακούγοντας Pink Floyd και συνέχισα ακούγοντας Bob Dylan, Rolling Stones, Παύλο Σιδηρόπουλο, Πετρολούκα Χαλκιά, Τσιτσάνη, Johny Cash, από διάφορους μεγάλους μπλουζίστες όπως τους BB King και JJ Kale.
-Ποιοι μουσικοί σου αρέσουν προσωπικά; Ποιους ακούς στο αυτοκίνητο; Στην Ελλάδα και στο εξωτερικό;
-Όλοι οι παραπάνω αλλά και νεώτεροι έλληνες τραγoυδοποιοί όπως ο Στάθης Δρογώσης, ο Κωστής Μαραβέγιας, οι Locomondo και άλλοι. Ξεχωρίζω από την ξενόφωνη ελληνική σκηνή μπάντες όπως οι Rosebleed, οι Flakes, οι Gad, οι Modrec. Με συγκινούν ιδιαίτερα οι αμερικάνικες post folk μπάντες όπως οι Black Rebele Motorcycle Club αλλά και η ιρλανδική μουσική εξέλιξη.

-Είναι δεδομένη η ποιότητα των στίχων στα τραγούδια σου. Η προσοχή και ο χρόνος που αφιερώνεις στους στίχους δείχνουν ότι δίνεις βάρος στον λόγο. Τι «σημαίνει» αυτό;
-H έννοια του λόγου, στην ελληνική γλώσσα, είναι διπλή: Σημαίνει προφορική επικοινωνία αλλά σημαίνει και λογική…
-Τραγούδησες στις 12 Ιουνίου με τη μεγάλη Σινέντ Ο’ Κόνορ. Η συνεργασία αυτή υπαινίσσεται φιλοδοξίες διεθνούς καριέρας;
-Δεν συνεργάστηκα με την Σινέντ για να βρω δρόμο προς το εξωτερικό. Άλλωστε και με τους Πυξ Λαξ, πολλά χρόνια πριν είχαμε συνεργαστεί με καλλιτέχνες όπως οι REM, Sting, Eric Burdon κ.ά. Επίσης, τον χειμώνα του 2009, πραγματοποίησα μια περιοδεία στην Ευρώπη που ήταν μια εξαιρετική εμπειρία για ΄μένα. Η διεθνής καριέρα δεν είναι ο απώτερος σκοπός μου, έτσι κι αλλιώς.
-Τι κρατάς από τους Πυξ Λαξ; Και τι πετάς;
-Δεν πετάω τίποτα. Ο Μάνος, ο Μπάμπης και όλα όσα ζήσαμε είναι θησαυρός και τον κουβαλάω μέσα μου, πάντα.
-Ποια είναι η άποψή σου γενικά για την ελληνική μουσική σκηνή με δεδομένη την κρίση, οικονομική αλλά και δημιουργική; Υπάρχει κάποια χαραμάδα αισιοδοξίας, Βλέπεις κάτι καινούριο να γεννιέται;
-Η κρίση αφορά μόνο τις πολυεθνικές δισκογραφικές εταιρίες που σιγά-σιγά χάνουν την αίγλη τους. Τα μικρά ανεξάρτητα labels είναι έτοιμα να πάρουν τα ηνία της δισκογραφίας κι’ αυτό γιατί οι ανεξάρτητες παραγωγές γίνονται πέρα ως πέρα χωρίς την «μαρκετινίστικη» καθοδήγηση και καταπίεση, οπότε και είναι αυθεντικές. Δηλαδή τα τραγούδια δεν γίνονται για «να παίξουν στο ραδιόφωνο» ή για να «πουλήσουν ring tones», αλλά γεννιούνται σαν ανεξάρτητες οντότητες που κάνουν το δικό τους ταξίδι .Έτσι κι εγώ έφτιαξα ένα μικρό, ανεξάρτητο label το ΜΕΛΥΔΡΟ με μοναδικό στόχο να πάρουν βήμα νέοι καλλιτέχνες που θέλουν να εκφραστούν. Για παράδειγμα ο Mc Yinka, που κυκλοφόρησε πρόσφατα τον πρώτο του προσωπικό δίσκο «Αλάνα».

-Με αφορμή τον θάνατο και την υστερία για τον Μάικλ Τζάκσον θέλω κάποιος επαγγελματίας -υπεράνω υποψίας- να μου πει: υπάρχει διάκριση εμπορικής και ποιοτικής μουσικής; Ή ισχύει το «υπάρχει μόνο καλή και κακή μουσική»;
-Υπάρχει μόνο η διάκριση μεταξύ αλήθειας και ψέματος. Ο κόσμος ανταποκρίνεται μόνο σίγουρα στην αλήθεια και καμία φορά και για πολύ μικρά χρονικά διαστήματα μπορεί να παραμυθιαστεί και με το ψέμα.

-Συγκεκριμένα ο Μάικλ Τζάκσον κατά δική σου -βαρύνουσα οπωσδήποτε- γνώμη είναι ένας μουσικός θρύλος ή ένα εμπορικό προϊόν που προωθείται ακόμη και post mortem για οικονομικούς λόγους;
-Ο Μάικλ Τζάκσον είναι ένας θρύλος της μουσικής αδιαμφισβήτητα. Το ίδιο και ο Κουίνσι Τζόουνς, ο παραγωγός του. Βέβαια νομίζω ότι άφησε εκτεθειμένο το τεράστιο ταλέντο του σ’ αυτή τη σαρκοβόρα μηχανή του κιμά που λέγεται μάρκετινγκ.


Για τον Φίλιππο
-Από τις Δυτικές Συνοικίες στις υψηλότερες θέσεις της ελληνικής σόου μπίζνες. Πώς ήταν η πορεία; Ευθύγραμμη, παλινδρομική ή δεν έχεις προλάβει να την σκεφτείς;
-Οι μόνοι λόγοι που με κάνουν να νιώθω «στις υψηλότερες θέσεις» είναι οι άνθρωποι που αγαπάω. Οι θέσεις στα τσαρτς είναι το δέντρο και όχι το δάσος.
-Πότε θεωρείς μια συναυλία επιτυχημένη; Ποιο είναι εκείνο το στοιχείο που χρειάζεσαι να πάρεις από την επαφή σου με το κοινό;
-Θέλω να βλέπω τον κόσμο να χαίρεται, να ξεδίνει, να γουστάρει. Αυτό, τίποτα άλλο.
-Ο τίτλος του τελευταίου σου δίσκου «Μπαλαρίνες Επιτρέπονται» προέρχεται από μια φράση της κόρης σου. Είσαι αυστηρός πατέρας; Τι λες στην κόρη σου για τη δύσκολη νεοελληνική πραγματικότητα και πώς τη βιώνει αυτή;
-Δεν θέλω ούτε να την καθοδηγήσω ούτε να την φορτώσω με τις δικές μου απόψεις, αγωνίες, φόβους. Θέλω να γνωρίσει από μόνη της τον κόσμο και ν’ αντιληφθεί τη ζωή μέσα από το δικό της πρίσμα. Το μόνο που θέλω είναι να ξέρει πως θα είμαι πάντα στο πλευρό της.
-Ωράριο εργασίας ή αναμένεις την έμπνευση να σου χτυπήσει την πόρτα;
-Δεν έχω ωράριο. Γράφω όταν νιώθω πως έχω κάτι να πω στον κόσμο.
-Ποιο μήνυμα προσπαθείς να διαδώσεις με τη μουσική σου; Ποιο μήνυμα θέλεις να στείλεις στο κοινό της Λιβαδειάς;
-Δεν κάνω μουσική για να στείλω κάποιο μήνυμα, θέλω, όμως να πω τη φράση που χαρακτηρίζει το φετινό μας ταξίδι: «Μπαλαρίνες Επιτρέπονται!»
-Ευχαριστώ, Φίλιππε.
-Κι εγώ ευχαριστώ.

Εχουμε σχέδιο και παράγουμε έργο για την υπέρβαση της κρίσης, λέει ο υφυπουργός Ανάπτυξης Ιωάννης Μπούγας

Ο Γιάννης Μπούγας, ο νεαρός δικηγόρος από την Αμφισσα, έγινε υφυπουργός Ανάπτυξης στην εποχή μιας πρωτοφανούς διεθνούς οικονομική κρίσης που θα μπορούσε να αποτελέσει τροχοπέδη για την πολιτική του καριέρα. Ομως δεν φαίνεται να πτοείται. Αντιθέτως φαίνεται ότι για τον κ. Μπούγα η οικονομική κρίση μάλλον φαντάζει ως μια ευκαιρία για την προώθηση της ανάπτυξης μέσω και της αμέριστης υποστήριξης του πρωθυπουργού που προσφάτως επισκέφθηκε το υπουργείο Ανάπτυξης και ζήτησε "... κάθε εβδομάδα να υπάρχει και μια νέα δράση για τη βελτίωση της ζωής των πολιτών".

Σε όλες τις περιπτώσεις ο Γιάννης Μπούγας είναι διατεθειμένος να εργαστεί σκληρά για να επιτύχει, εν μέσω τρικυμίας, τριών ειδών στόχους. Εθνικούς: για την υπέρβαση της κρίσης με το μικρότερο δυνατόν κόστος για τη χώρα. Κομματικούς: για τη μάχη της Νέας Δημοκρατίας στις ευρωεκλογές αλλά κυρίως στις εθνικές εκλογές. Και προσωπικούς: για να δικαιώσει την εμπιστοσύνη του Κώστα Καραμανλή και για να κερδίσει το προσωπικό του στοίχημα που συνίσταται στην αξιοποίηση της κυβερνητικής εξουσίας προς όφελος των πολιτών (χωρίς φυσικά να λησμονεί τη Φωκίδα). Δείτε την πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη που ο υφυπουργός κ. Μπούγας παραχώρησε προς τη viotia και όπου αναφέρεται διεξοδικά στον ενεργειακό σχεδιασμό για τη Βοιωτία και στα έργα που δρομολογούνται στη Φωκίδα.

-Σε ποια κατάσταση βρίσκονται οι ελληνικές επιχειρήσεις σοβούσης της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης και πόσο μπορεί να συμβάλει το ΕΠΑΝ ΙΙ στον περιορισμό των επιπτώσεων;

-Βρισκόμαστε στη μέση μίας μεγάλης οικονομικής κρίσης, της μεγαλύτερης στη μεταπολεμική περίοδο, η οποία αναπόφευκτα επηρεάζει και τη χώρα μας. Η κυβέρνηση αναγνωρίζει τη σοβαρότητα της κατάστασης και τις δυσκολίες που δημιουργεί στον επιχειρηματικό κόσμο.

Σε αυτήν την κατεύθυνση, το Υπουργείο Ανάπτυξης εστιάζει την πολιτική του αφ’ ενός στην παροχή ρευστότητας στην αγορά, αφ’ ετέρου στην ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας των ελληνικών επιχειρήσεων και τη δημιουργία νέων ευκαιριών ανάπτυξης, με την αξιοποίηση εθνικών και κοινοτικών πόρων.

Σήμερα με ικανοποίηση μπορούμε να ανακοινώσουμε τα θετικά αποτελέσματα των δράσεων του Επιχειρησιακού Προγράμματος «Ανταγωνιστικότητα» (ΕΠΑΝ Ι) του Γ΄ΚΠΣ, προϋπολογισμού 6 δις €. Η απορρόφηση του προγράμματος βρίσκεται πλέον κοντά στο 100%, ενώ μέσω αυτού εγκρίθηκαν άνω των 25.000 επενδυτικών σχεδίων επιχειρήσεων από όλη την Ελλάδα προς όφελος της οικονομίας και της απασχόλησης.

Στην ίδια κατεύθυνση προχωρούμε ακόμη πιο αποφασιστικά κατά τη νέα προγραμματική περίοδο, ενεργοποιώντας το ΕΣΠΑ και, σε ό,τι αφορά στο Υπουργείο Ανάπτυξης, το Επιχειρησιακό Πρόγραμμα «Ανταγωνιστικότητα και Επιχειρηματικότητα» (ΕΠΑΝ ΙΙ).

Η δημόσια δαπάνη των δράσεων που προκηρύσσονται σταδιακά εντός του έτους ανέρχεται σε 1,3 δις ευρώ, κατευθύνουμε, δε, αυτές στην ενθάρρυνση της επιχειρηματικότητας ευκαιρίας, της καινοτομίας, της εισόδου σε μη κορεσμένες αγορές και της ανάπτυξης νέων τεχνολογιών. Με αυτόν τον τρόπο επιδιώκουμε την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας, την οικονομική ανάπτυξη, τη δημιουργία νέων και βιώσιμων θέσεων εργασίας προς όφελος όλων.

Παράλληλα, παρείχαμε μέσω του ΤΕΜΠΜΕ σημαντική ρευστότητα ύψους 3,2 δις ευρώ στις μικρές και πολύ μικρές επιχειρήσεις, διασφαλίζοντας τη διατήρηση 120.000 θέσεων εργασίας, μεσούσης της κρίσης. Στο τέλος της α’ φάσης καλύφθηκαν περίπου 30.000 επιχειρήσεις και μέχρι το τέλος της β’ φάσης θα έχουν δανειοδοτηθεί με εγγύηση κεφαλαίου από το ΤΕΜΠΜΕ συνολικά 80.000 περίπου επιχειρήσεις για δάνεια άνω των 9 δις ευρώ.

Στο Νομό Βοιωτίας ειδικότερα, εκτελέστηκαν 400 έργα χρηματοδοτούμενα από το ΕΠΑΝ Ι συνολικού προϋπολογισμού 303 εκατ. €., μεγάλο μέρος των οποίων αφορά βιομηχανικές και ενεργειακές επενδύσεις. Οι πόροι που διοχετεύτηκαν στο νομό σας είναι ιδιαίτερα υψηλοί, καθώς αντιπροσωπεύουν το 60% του συνολικού προϋπολογισμού των έργων που υλοποιούνται στην Περιφέρεια Στερεάς Ελλάδας μέσω του ΕΠΑΝ Ι. Ανάλογες ευκαιρίες χρηματοδότησης αναπτυξιακών έργων για την περιοχή προκύπτουν και από το ΕΠΑΝ ΙΙ. Ήδη, από το πρόγραμμα εγγύησης και επιδότησης επιτοκίου δανείων κεφαλαίου κίνησης μικρών και πολύ μικρών επιχειρήσεων του ΤΕΜΠΜΕ έχουν χορηγηθεί στο Νομό Βοιωτίας δάνεια ύψους 38,3 εκατ. € σε 306 επιχειρήσεις, προσφέροντας σημαντική ρευστότητα στην τοπική αγορά στη δύσκολη αυτή περίοδο.


-Ποιες είναι οι νέες δυνατότητες μέσω ΕΠΑΝ ΙΙ για επιχειρηματίες. Πείτε μας με δυο λόγια πώς μπορεί να ωφεληθεί ένας επιχειρηματίας από τις δράσεις του ΕΠΑΝ ΙΙ ή κάποιος που σκοπεύει να ανοίξει επιχείρηση.

-Σχεδιάσαμε το ΕΠΑΝ ΙΙ ώστε αφενός να ενθαρρύνουμε καινοτόμες προτάσεις και αφετέρου να απευθυνθούμε σε όσο το δυνατόν περισσότερους αποδέκτες. Γι’ αυτό και διασφαλίσαμε κοινοτικούς και εθνικούς πόρους της τάξης των 3,2 δις ευρώ, που με την προσθήκη της ιδίας συμμετοχής θα ξεπεράσουν τα 6,3 δις ευρώ.

Ήδη, στο β’ δεκαπενθήμερο του Ιουνίου, ξεκινά η κατάθεση προτάσεων για τα προγράμματα Γυναικείας και Νεανικής Επιχειρηματικότητας του ΕΟΜΜΕΧ, συνολικού προϋπολογισμού 250 εκατ. ευρώ. Ειδικότερα, οι δράσεις των δύο προγραμμάτων αποσκοπούν στη διευκόλυνση της ίδρυσης επιχειρήσεων από νέους 18 μέχρι 39 χρονών και από γυναίκες ηλικίας μέχρι 55 ετών. Οι υποβαλλόμενες προτάσεις θα έχουν προϋπολογισμούς που θα ξεκινάνε από 30 χιλιάδες ευρώ και θα φτάνουν μέχρι και τα 200 χιλιάδες ευρώ, ενώ η χρηματοδότηση του κάθε επιχειρηματικού σχεδίου θα ανέρχεται στο 50% και στο 60% για τα νησιά. Ο μηχανισμός του Υπουργείου Ανάπτυξης είναι σε πλήρη ετοιμότητα για την έγκαιρη αξιολόγησή τους ώστε να διοχετευτούν άμεσα οι πόροι στην παραγωγή.

Περαιτέρω, ανακοινώνουμε σύντομα δύο νέα καινοτομικά προγράμματα για την προώθηση της «πράσινης επιχειρηματικότητας». Πρόκειται για τα προγράμματα «Πράσινη Επιχείρηση 2009» και «Πράσινες Υποδομές 2009», ύψους 60 εκατ. ευρώ, επιδοτούμενα σε ποσοστό έως 50% επί του εγκεκριμένου προϋπολογισμού.


-Υπάρχουν ειδικές ανακοινώσεις για τη Φωκίδα, κάποια έργα ή μέτρα ειδικά για την περιοχή;

-Βελτιώνοντας τις δημόσιες υποδομές, από το οδικό δίκτυο έως τις ψηφιακές ευκολίες, και δίνοντας κατάλληλα κίνητρα, έχω τη βεβαιότητα ότι η Φωκίδα μπορεί να προσελκύσει επενδύσεις και να παράσχει θέσεις εργασίας για όλους όσους επιθυμούν να μείνουν και να δημιουργήσουν εκεί, μακριά από τους αγχωτικούς ρυθμούς ζωής των μεγαλουπόλεων.

Από το 2004 και μετά, ξεπεράσαμε την έλλειψη σχεδιασμού δεκαετιών και κινούμαστε δραστήρια προς τον στόχο που σας ανέφερα. Αξιοποιούμε πλήρως το Γ’ ΚΠΣ για την κατασκευή οδικών και άλλων υποδομών, πετύχαμε πρωτόγνωρο για τη Φωκίδα ύψος συνολικής επιδότησης επενδυτικών σχεδίων μικρομεσαίων επιχειρήσεων με ποσοστό έως 50%, - ήδη υλοποιούνται σημαντικές επενδύσεις στους τομείς των ΑΠΕ και του τουρισμού - , εφαρμόζουμε ειδικό, ανοικτό πρόγραμμα του ΟΑΕΔ για την επιδότηση της πρόσληψης ανέργων σε επιχειρήσεις ή της δημιουργίας της δικής τους μικρής επιχείρησης. Επίσης, σχεδιάσαμε και υλοποιούμε το ειδικό αναπτυξιακό πρόγραμμα «Παμφωκίς», ύψους 120 εκ. ευρώ, το οποίο στοχεύει στην ενίσχυση κυρίως ορεινών περιοχών, όπως της λίμνης του Μόρνου.

Κεντρική θέση στην προσπάθεια αναβάθμισης της οδικής πρόσβασης της Φωκίδας έχουν οι άξονες «Λαμία – Ιτέα – Αντίρριο» και «Θήβα – Δελφοί – Ιτέα». Ήδη έχει δημοπρατηθεί και ανατεθεί σε μελετητή το τμήμα «Ιτέα – Ναύπακτος», ύψους 4,2 εκ. ευρώ, ενώ στις 26 Μαΐου δημοπρατούνται τα τμήματα «Μπράλος – Άμφισσα», ύψους 4,9 εκ. ευρώ και «Παράκαμψη Αράχωβας», ύψους 2,9 εκ. ευρώ, ενώ έπεται η δημοπράτηση της μελέτης της παράκαμψης Δελφών και ενοποίησης του ομώνυμου αρχαιολογικού χώρου.

Ειδικά για τον επιχειρηματικό κόσμο, βελτιώσαμε τους όρους δόμησης και το τίμημα αγοράς οικοπέδου στο ΒΙΟ.ΠΑ Άμφισσας. Σε συνδυασμό, μάλιστα, με την επιχορήγηση της εγκατάστασης σε ΒΙΟΠΑ μέσω σχετικής δράσης του ΕΠΑΝ ΙΙ και το πλέγμα ευνοϊκών ρυθμίσεων του καινούργιου σχεδίου νόμου για τις ΒΙΠΕ, που φέρνουμε σύντομα στη Βουλή προς ψήφιση, η εγκατάσταση ή η μετεγκατάσταση στα επιχειρηματικά πάρκα, όπως θα λέγονται πλέον, καθίσταται ιδιαίτερα ελκυστική. Για τα πάρκα της Ιτέας και της Γραβιάς προωθούνται σχετικές μελέτες μέσω του «Παμφωκίς».

-Για τη Βοιωτία τι προβλέπεται; Η ολοκλήρωση του ενεργειακού χάρτη της χώρας αφορά του Βοιωτούς. Υπάρχει κάτι ανακοινώσιμο;

-Κύρια χαρακτηριστικά της ενεργειακής μας πολιτικής, όπως επανειλημμένα έχουμε επισημάνει, είναι η διαφοροποίηση του ενεργειακού μίγματος της χώρας, η εξασφάλιση ενεργειακής επάρκειας και η προστασία του περιβάλλοντος, μέσω της βελτίωσης της ενεργειακής απόδοσης και της ανάπτυξης των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας (ΑΠΕ).

Προς αυτή την κατεύθυνση προκηρύσσουμε σύντομα τη δημιουργία τριών νέων ΕΠΑ στις Περιφέρειες Αν. Μακεδονίας - Θράκης, Κεντρικής Μακεδονίας και Στερεάς Ελλάδας με στόχο μέσα στο 2009 να συνδεθούν επιπλέον 85.000 νοικοκυριά με το φυσικό αέριο, δηλ., περίπου 320.000 καταναλωτές.

Ειδικά όσον αφορά στην ΕΠΑ Στερεάς Ελλάδας & Εύβοιας, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή επέτρεψε στην Ελλάδα τη χορήγηση αποκλειστικής άδειας διανομής διάρκειας 10 ετών σε πάροχο που θα προκύψει έπειτα από τη διενέργεια διεθνούς διαγωνισμού. Η δημιουργία της ΕΠΑ Στερεάς Ελλάδας θα δώσει στους κατοίκους και τις επιχειρήσεις της Βοιωτίας τη δυνατότητα επιλογής ενός φθηνότερου και φιλικού προς το περιβάλλον καυσίμου, προσελκύοντας παράλληλα νέες επενδύσεις και δημιουργώντας νέες θέσεις εργασίας, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την τόνωση των τοπικών οικονομικών στη δύσκολη σημερινή συγκυρία.

Ταυτόχρονα, ο προγραμματισμός του Διαχειριστή του Εθνικού Συστήματος Φυσικού Αερίου για το 2009 περιλαμβάνει σειρά έργων στη Βοιωτία που είτε ήδη έχουν δρομολογηθεί είτε βρίσκονται σε φάση ολοκλήρωσης, όπως η επέκταση του Ελληνικού Συστήματος Μεταφοράς Φυσικού Αερίου έως τη Θίσβη Βοιωτίας, τον Άγιο Βλάση Χαιρώνειας και αλλού, η εγκατάσταση Σταθμού για την τροφοδότηση του δικτύου διανομής της ευρύτερης περιοχής της Θήβας κ.α.

Περαιτέρω, με την απόρριψη της κατασκευής μονάδων λιθάνθρακα, οι ηλεκτροπαραγωγικοί σταθμοί της Βοιωτίας που λειτουργούν και θα λειτουργήσουν στο εγγύς μέλλον, στράφηκαν στις τεχνολογίες Συνδυασμένου Κύκλου φυσικού αερίου και Συμπαραγωγής Ηλεκτρισμού – Θερμότητας. Οι επιλογές αυτές, που διευκολύναμε με τη ψήφιση του πρόσφατου νόμου 3734/09, αποτελούν τη βέλτιστη δυνατή επιλογή για τις ενεργοβόρες βιομηχανίες της περιοχής, τόσο από πλευράς εξοικονόμησης πρωτογενούς ενέργειας και κόστους παραγωγής, όσο και από πλευράς περιβαλλοντικών επιπτώσεων, στηρίζοντας αποφασιστικά το νότιο σύστημα ηλεκτροδότησης της χώρας.

Παράλληλα με τη διείσδυση του φυσικού αερίου, ενθαρρύνουμε την ανάπτυξη των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας και δημιουργούμε ένα ευνοϊκό επενδυτικό περιβάλλον με νομοθετικά μέτρα που επιταχύνουν την αδειοδοτική διαδικασία και υλοποίηση των έργων ΑΠΕ. Οι δυνατότητες της Βοιωτίας στον τομέα αυτό είναι σημαντικές χάρις στο υψηλό αιολικό, ηλιακό και υδρολογικό δυναμικό της. Ήδη αναπτύσσονται, όπως γνωρίζετε, σημαντικές υποδομές σε αιολικά πάρκα, ενώ η αδειοδοτημένη από τη ΡΑΕ ισχύς αιολικών πάρκων στη Βοιωτία πλησιάζει τα 750 MW.

-Είστε αισιόδοξος ότι η Ελλάδα μπορεί να υπερβεί την εισαγόμενη οικονομική κρίση, την οποία επιδεινώνουν τα προβλήματα της εγχώριας οικονομίας με κυρίαρχο αυτό του δημοσίου χρέους;

-Είναι ιδιαίτερα ενθαρρυντικό ότι, παρά την κρίση, η ανάπτυξη στην Ελλάδα είναι και προβλέπεται και εν συνεχεία να είναι υψηλότερη σε σχέση με τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες, ο δε δείκτης ανεργίας αντικειμενικά παραμένει χαμηλότερος από πολλές άλλες χώρες.

Αυτό δε συμβαίνει τυχαία. Στα πέντε χρόνια διακυβέρνησης της Ν.Δ. καταβάλαμε μεθοδική προσπάθεια και προωθήσαμε σημαντικές μεταρρυθμίσεις: μείωση της φορολογίας επιχειρήσεων, θέσπιση νέου επενδυτικού νόμου, απλούστευση διοικητικών διαδικασιών, νέα πτωχευτική νομοθεσία, διείσδυση της ευρυζωνικότητας, δημοπράτηση μεγάλων οδικών έργων που ήδη κατασκευάζονται, επιτυχημένες αποκρατικοποιήσεις, όπως της Εμπορικής Τράπεζας και της Ολυμπιακής Αεροπορίας.

Η σχετική αντοχή της οικονομίας μας στη διεθνή κρίση δε σημαίνει, βέβαια, ότι είναι μικρά τα προβλήματα που και για τη χώρα μας προκαλεί. Μάλιστα, όπως εύστοχα επισημαίνετε, τη θέση μας δυσχεραίνει το τεράστιο δημόσιο χρέος, το οποίο κουβαλούμε από το παρελθόν και περιορίζει τις δυνατότητες άσκησης «επεκτατικών» πολιτικών για την αναθέρμανση της οικονομίας. Γι’ αυτό και πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι τη μείωσή του δεν μας υπαγορεύουν οι «κακοί γραφειοκράτες» των Βρυξελλών, αλλά η ανάγκη να εξοικονομήσουμε εθνικούς πόρους χάριν της παιδείας, της έρευνας, της υγείας, πόρους που σήμερα στερούμαστε για την εξυπηρέτηση του χρέους.

Γι’ αυτό και είναι σημαντικό να ταχύνουμε το βήμα μας στην κατεύθυνση των διαρθρωτικών αλλαγών, προκειμένου να εξαλείψουμε τις συνθήκες που ευνοούν τη διαφθορά και τη διόγκωση του δημοσίου χρέους, φαινόμενα που δυσαρεστούν και απογοητεύουν τους πολίτες. Είναι επίσης σημαντικό στις βασικές αυτές επιλογές να επιτύχουμε ευρύτερη συναίνεση, όπως έχει προτείνει ο πρωθυπουργός. Η ακατάσχετη κινδυνολογία και η ατεκμηρίωτη κριτική, που επιλέγει συστηματικά η αντιπολίτευση, δεν προσθέτει τίποτα στην αντιμετώπιση της δύσκολης οικονομικής συγκυρίας και υποτιμά την πολιτική ωριμότητα της ελληνικής κοινωνίας, προς την οποία εμείς απευθυνόμαστε, αντίθετα, με έργο, προτάσεις και σχέδιο για την υπέρβαση της κρίσης.


Ποιος είναι ο Ιωάννης Μπούγας

Γεννήθηκε στην Άμφισσα στις 21.10.1964. Είναι παντρεμένος με την Αμαλία Παπαϊωάννου, εκπαιδευτικό ειδικής αγωγής M.ed., και έχουν δυο γιους, το Δημήτρη και το Βασίλη, και μια κόρη, τη Σταυρούλα.

Επάγγελμα: Δικηγόρος παρ’Αρείω Πάγω & ΣτΕ.
Σπουδές: Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών από το οποίο έλαβε και μεταπτυχιακό τίτλο (MASTER) στο Αστικό Δικονομικό Δίκαιο.
Ξένες γλώσσες: Αγγλική και Γερμανική.

Κοινοβουλευτικές δραστηριότητες
Εξελέγη βουλευτής Φωκίδος με τη ΝΔ στις εκλογές της 7ης Μαρτίου 2004 και επανεξελέγη την 16η Σεπτεμβρίου 2007.

Μέλος της ελληνικής αντιπροσωπείας στην Κοινοβουλευτική Συνέλευση της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας.
Πολιτικές - κοινωνικές δραστηριότητες
• 1995-1998 Δημοτικός Σύμβουλος Άμφισσας.

• 1999-2002 Νομαρχιακός Σύμβουλος Φωκίδας.

• 1996-2004 αιρετό μέλος ΝΟΔΕ και ΝΟΜΕΚΕ Φωκίδας.

• Ιδρυτικό μέλος της Ένωσης Ελλήνων Αστικολόγων.

ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΘΗΤΕΙΑ

Υπηρέτησε την στρατιωτική του θητεία ως έφεδρος αξιωματικός